«Ένιωθα την ανάγκη ν’ απελευθερωθούμε απ’ την τυραννία του εφήμερου που συντηρεί την αφθονία της μετριότητας και του περιττού».

 

Τα έργα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη ξεχειλίζουν Ελλάδα. Στέκεσαι απέναντί τους και θαρρείς πως σου μυρίζει το καρβέλι το ψωμί, το χρυσοπράσινο λάδι, οι φλόγες σε ζεσταίνουν και το ποτήρι το κρασί σε καλεί να το δοκιμάσεις.

Αρχέγονα υλικά, ξύλα και πανιά, που ενίοτε γίνονται ο καθρέφτης της καθημερινότητάς μας. Καμβάς του και σήμα κατατεθέν του, κυρίως ακατέργαστες επιφάνειες, φυσικές, μεγάλου μεγέθους, που ξαναπαίρνουν ζωή μέσα από τη δουλειά του Χρήστου Μποκόρου.

Η νέα σεζόν του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, βρίσκει τον Χρήστο Μποκόρο να εγκαινιάζει στις 4 Απριλίου το εικαστικό πρόγραμμα, με μία γνώριμη σειρά έργων με τίτλο «Τα στοιχειώδη».

Την έκθεση αυτή την έχουμε ξαναδεί. Παρουσιάστηκε πριν από μήνες στο Μουσείο Μπενάκη, ταξίδεψε στο Κασκάις στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, παραθέρισε στην Ερμούπολη της Σύρου και τώρα στήνεται, από το Σάββατο της Ανάστασης του Λαζάρου μέχρι το ερχόμενο φθινόπωρο, στο ΔΘΠ.

«Είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν να ορθώσουμε το ανάστημά μας, απαλλαγμένοι από τα περιττά. Να αναστρέψουμε την κρίση κρινόμενοι. Να κρίνουμε και να προκρίνουμε το ουσιώδες», μας λέει ο Χρήστος Μποκόρος. «Παριστώντας μόνο την υλικότητα του απτού κόσμου γύρω μας, φιλοδόξησα να αποδώσω μιαν αίσθηση πνευματικότητας τέτοια, ώστε να αναδειχθούν οι θεμελιώδεις αξίες της ζωής μας».

Τα ξύλα που χρησιμοποίησε στη συγκεκριμένη δουλειά είναι από γέφυρες, πεπατημένα, που κοιτώντας τα, νιώθεις τα βήματα όσων τα διάβηκαν. «Η στενότητα και το μήκος των ξύλων επιλέχθηκαν για να υπενθυμίζουν τη στενότητα και το μήκος της οδού που διαβαίνουμε για να φτάσουμε στην άλλη όχθη, απέναντι» τονίζει.

Γιατί όμως πετά το περιττό και εστιάζει στο απαραίτητο; «Βαθύτερη επιθυμία μου ήταν αυτά τα έργα να μην είναι μόνο θέαμα αισθητικό» σημειώνει, μιας και στόχος του ήταν να απευθύνονται στην καρδιά των μετεχόντων, να ανακουφίζουν το βλέμμα στην οικειότητα της ύλης και την πειστικότητα της ζωγραφικής και να διεγείρουν την έφεσή μας για το υψηλό και το κύριο. «Αυτήν την τάση του ύψους, της ανάτασης που έχουμε βαθιά μέσα μας» όπως χαρακτηριστικά λέει. «Ένιωθα την ανάγκη ν’ απελευθερωθούμε απ’ την τυραννία του εφήμερου που συντηρεί την αφθονία της μετριότητας και του περιττού. Να ανέβουμε σ’ ένα ψηλότερο νόημα ζωής, που να αναιρεί τον θάνατο πριν μας καταλύσει, να τον προλάβουμε αναστημένοι εν ζωή. Να μη σερνόμαστε. Κάθε στιγμή μας, πάλλεται η αιωνιότητα του άπειρου κόσμου».

Τα έργα, μακρόστενα ξύλα με ζωγραφισμένες ανθρώπινες φιγούρες, μία πετσέτα, ένα σαπούνι, νερό, λίγες ελιές, ..«τα στοιχειώδη» για έναν άνθρωπο. «Τελευταία ονειρευόμουν μία λιτή ευημερία, να απολαμβάνουμε τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας… «Τα στοιχειώδη» καταλήγει, για να μας υπενθυμίσει τη διαφορά του “θέλω” από το “χρειάζομαι’

«Είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, αναπαύονται εν μέση οδώ, κοπιώντες και πεφορτισμένοι» αναφέρει ο Χρήστος Μποκόρος για έργα της έκθεσης. «Πάνω τους έναστρος ουρανός και κάτω η γη ανθισμένη. Στο βάθος μία πόρτα μισάνοιχτη στο φως, μας καλεί να προχωρήσουμε». Ως εκεί που φτάνει το μυαλό και το όνειρο του καθενός, θα συμπλήρωνα.

INFO

Έκθεση ζωγραφικής «Τα στοιχειώδη» του Χρήστου Μποκόρου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Εγκαίνια Σάββατο 4 Απριλίου. Η έκθεση θα διαρκέσει μεχρι και το φθινόπωρο του 2015.