Ποια είναι η δική σου ιδέα της τέλειας ευτυχίας
 

Να ξυπνάω κάθε πρωί.

 

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος

Να χάσω την παιδικότητα μου.

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζεις περισσότερο στον εαυτό σου

Τον εγωισμό μου και την τελειομανία μου.

 

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζεις περισσότερο στους άλλους

Την έλειψη εμπάθειας.

Ποιον ζωντανό άνθρωπο θαυμάζεις περισσότερο
    
 Αυτόν που δεν σταματά ποτέ να γελαεί δυνατά και να κοιμάται στους              καναπέδες των φίλων του.

      
Ποια είναι η μεγαλύτερη σου δαπάνη

Ο εξοπλισμός για την δουλειά μου. 

             
Ποια είναι η ψυχική σου διάθεση τώρα
    
Ανησυχία και ηρεμία με δόσεις.

         
Ποια θεωρείς ως την πιο υπερεκτιμημένη αρετή

Αν πάρω ώς βάση τις 15 αρετές που υποστήριζε ο Αριστοτέλης θα έλεγα η πιο υπερεκτιμημένη στην σημερινή κοινωνία είναι οι Καλοί Τρόποι.

Σε ποιες περιπτώσεις λες ψέματα

Όταν βαριέμαι να πώ την αλήθεια.

 

Τί δεν σου αρέσει περισσότερο στην εμφάνιση σου
 

Έμαθα να ζώ μέ όλα μου τα ελαττώματα και να τα αγαπάω.

Ποιον ζωντανό άνθρωπο απεχθάνεσαι περισσότερο
    
 Αυτόν που σκέφτεται πως η εξουσία και η ευτυχία έχουν σχέση με το χρήμα.

Ποια αξία σου αρέσει περισσότερο σε έναν άνδρα
    
Η γενναιοδωρία συναισθημάτων.

 

Ποια αξία σου αρέσει περισσότερο σε μία γυναίκα

Η γενναιοδωρία συναισθημάτων.

 

Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείς περισσότερο.

 Αγάπη, στούντιο, έρχομαι.

 

Τί ή ποιος είναι ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή σου
    
Οι φίλοι μου.

 

Πότε και που αισθανόσουν πιο ευτυχισμένος
    
  Όταν ήμουν 7 ετών και είχα ένα πρόβατο, μία κατσίκα, μία γάτα, ένα γουρούνι, δύο κουνέλια, και ένα παπαγαλάκι.

 

Ποιο ταλέντο θα ήθελες να έχεις περισσότερο

 Το τραγούδι.

Αν θα μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου τί θα ήταν
    
Να μην λέω ψέματα όταν βαρίεμαι να πώ την αλήθεια.

 

Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σου

Το γεγονός ότι ακόμα είμαι ζωντανός.

Αν πέθαινες και ερχόσουν ως άνθρωπος ή ως ζώο τί θα επέλεγες

 Θα ήθελα να πώ άνθρωπος αλλά μάλλον νυχτερίδα θα ήθελα.

Που θα ήθελες να ζεις

Ποιό κοντά στην θάλασσα.

 

Ποιο από τα πράγματά σου θεωρείς ως θησαυρό σου

Έναν πίνακα ένος φίλου που δεν είναι πιά εδώ.

Ποια πιστεύεις ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας

 Να μην αγαπάς και να μην σε αγαπούν.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία

Το βόλεϊ, αλλα δυστυχώς δεν το κάνω πια συχνά.

 

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που σε έχει σημαδέψει στη ζωή σου
    
Κυριολέκτικά οταν μου κόπηκε το μικρό μου δάχτυλο και έπρεπε να το ¨κολλήσω¨ πάλι πίσω. (στο βόλεϊ αυτό)

 

Τί εκτιμάς περισσότερο στους φίλους σου
    
Ότι είναι ακόμα δίπλα μου.

 

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς, καλλιτέχνες ποιητές
    
 Είναι μεγάλη η λίστα. 
 

Ποιος είναι ο ήρωας σου στα βιβλία
    
Πάντα μου άρεσαν οι χαρακτήρες εξερευνητές.

 

Με ποια ιστορική φιγούρα ταυτίζεσαι περισσότερο

Με τον Οδυσσέα.

Ποιοι είναι οι ήρωές σου στην πραγματική ζωή
    
Μια κυρία που μένει στο ισόγειο με ενα σκύλο.

 

Ποια είναι τα αγαπημένα σου ονόματα
    
Χρήστος, Κώστας, Ιωάννα, Φλώρα, Τζένη, Έφη, Ζωή, Άλεξ, Δημήτρης, Νέστωρ, Αγγελική, Άντώνης, Άναστασία, Έλευθερία, Ρόζα κ.α 

 

Τί δεν σου αρέσει

Δεν είμαι και φάν του ανθρώπινου γένους.

Για τί έχεις μετανιώσει περισσότερο

Που ακόμα δεν οδηγώ αυτοκίνητο.

 

Πως θα ήθελες να πεθάνεις

Με πλήρη έλεγχο του ευατού μου.

 

Ποιο είναι το motto σου

I Like To Move it Move It…

---

Ο Παντελής Μάκκας (Ελλάδα, 1976) σπούδασε φωτογραφία και Καλές Τέχνες στην Αθήνα και την Πράγα, καθώς και στην Ακαδηµία Gerrit Rietveld στην Ολλανδία. Το 2005/2007 ἐλαβε υποτροφἰα απο το De Ateliers στο Άµστερνταµ για την ολοκλήρωση των µεταπτυχιακών του σπουδών. Από το 2009 ἐως το 2015 και σε συνεργασἰα µε το Πανεπιστήµιο του Leiden και το PhDArts ολοκλἠρωσε την καλλιτεχνική του ἐρευνα µε θἐµα ¨Την µνἠµη του σὠµατος¨. Εχει παρουσιἀσει το ἐργο του στην Ελλἀδα και το εξωτερικὀ. Ατοµικἐς εκθἐσεις του ἐχουν παρουσιαστεἰ στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Μουσεἰο Μακεδονικής Τἐχνης, Stedelijk Museum Amsterdam, Μουσεἰο Μπενἀκη, Public Space with a Roof – Amsterdam, Rijks Academy – Amsterdam, καθώς επἰσης ἐχει συµµετέχει σε εκθἐσεις στην De Appel, Greek Biennale, Camp, Michalis Kakogiannis Foundation, Luigi Pecci Center –
Italy, De Buren – Brussels, Akademski Filmski Centar – Belgrade, Bios -Romantzo, WTC Art Gallery – Rotterdam, Positivism SMBA – Amsterdam, Videoformes – France, κ.α. Παρουσιἀζει την ἐρευνα του και το ἐργο του επἰσης σε ακαδηµαικἀ συνἐδρια ὀπως KeyofLife, Harlem, Artas Research, The Hague κ.α.
Τα τελευταἰα χρὀνια συνεργἀζεται µε θεατρικους σκηνοθἐτες, ὀπως Γιάννης Χουβαρδάς, Βαγγέλης Θεοδωροπουλος, Ζωή Χατζηαντωνίου, Θέµελης Γλυνάτσης, Ἐλλη Παπακωνσταντἰνου, κ.α επιµελούµενος το video design παραστάσεων που έχουν ανέβει στο Εθνικό Θέατρο, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, Το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νέου Κόσµου, αλλά και σε θεατρικά φεστιβάλ όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, το BE Festival (Birmingham) και το Operadagen (Rotterdam) κ.α. Το
2018 έκανε την πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα µε το έργο Samotnosc δηµιουργώντας ένα πρισµατικό κόσµο όπου βίντεο, θεατρική απόδοση και εικαστική έκφραση συνυπάρχουν. Με το video art έργο του “Αντιστολή” στο Φεστιβάλ Αθηνών και Έπιδαύρου, δηµιούργησε εντυπώσεις και άνοιξε ένα διάλογο για το ποιος είναι υπεύθυνος να καταγράφει την Ιστορία. 

---

‘Μέσα από τη μελέτη της μνήμης και τις δυσλειτουργίες της, ο Μάκκας θέτει σχεδόν εξ αρχής την οντολογία του σύγχρονου ανθρώπου επί  τάπητος. Με τα ερωτηματικά που θέτει συγκεκριμένα σε άτομα με πραγματικά προβλήματα αναλογίζεται παράλληλα και χωρίς μεγαλοστομία, πάνω στο πλαίσιο της ύπαρξής μας, της συνείδησης και της άνοιας, του εαυτού μας και του κόσμου’. ‘Ψυχική και σωματική μνήμη δομούν, αποδομούν κι αναδομούν αυτό που είμαστε κι αυτό που δεν είμαστε, αυτό που θα μπορούσαμε κι αυτό που δε μπορούμε να είμαστε. Μέσα από μια συνεχή μέριμνα και παρατήρηση του άλλου, ο Μάκκας μας θυμίζει με άμεσο τρόπο, πως κάθε καλλιτέχνης που φτάνει να ολοκληρώσει έργο ουσιαστικό μπορεί να νομίζουμε πως ασχολείται με τον εαυτό του, κυρίως όμως απασχολείται έντονα και συστηματικά με τη μετάθεση αυτού που εννοούμε και καταλαβαίνουμε ως εαυτό σε κάτι άλλο... Δεν ασχολείται αναγκαστικά με το πενιχρό κι εγωιστικό μας "εγώ", αλλά περιεργάζεται κι εξερευνά απροσπέλαστες περιοχές της ετερότητας κι αντικαθιστά το "κοινότυπο εγώ" με έναν "ιδιότυπο άλλο" που δίνει το λόγο στο έργο του και στην έννοια του ανθρώπου τον οποία μας προτείνει και συνδυαλέγεται πνευματικά και προσωπικά μαζί της. Χωρίς να θέλω να βγάλω βιαστικά συμπεράσματα ,το έργο του κι η καριέρα του Μάκκα αν είναι σήμερα τόσο σημαντικά είναι γιατί μέσα  από τη στάση του προέχει μια ερευνητική δύναμη και δυναμική που διατρέχουν με ιδιαίτερα χαμηλούς τόνους τον αχανή χώρο της γνώσης και τα ερωτηματικά που τον ακολουθούν, εστιάζουν στην αγωνία του άλλου και αγκαλιάζουν ένα είδος ανθρώπου που αν και όλοι μας εξορκίζουμε, μοιάζει τελικά να είναι ο πλέον κοντινός και οικείος σε σχέση με αυτό που τείνουμε να είμαστε στο σύγχρονο κόσμο. ΄Ετσι, εδώ, όχι χωρίς μια τρυφερή τραγικότητα, ο Μάκκας παρουσιάζει μαζί με τη δύσκολη θέση του "άλλου" την προοπτική που απειλεί οργανικά τη θέση του εαυτού μας σήμερα : τον άνθρωπο χωρίς μνήμη’.

Ντένυς Ζαχαρόπουλος