tospirtonet // Είδα: τον «Μικρό Πρίγκιπα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου

Μία όμορφη πτήση ανάμεσα στην κυριολεξία και τον συμβολισμό.

Δεν είναι τυχαίο που ο «Μικρός Πρίγκιπας» έχει μεταφραστεί σε 250 γλώσσες και αποτελεί την τρίτη κατά σειρά πιο πετυχημένη έκδοση μετά τη "Βίβλο" και το "Κεφάλαιο". Για πολλούς δεν αποτελεί καν παιδικό ανάγνωσμα. Και μάλλον δεν έχουν άδικο. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αγγίζει τον σουρεαλισμό και βρίθει φιλοσοφικών νοημάτων και μάλιστα πυκνών. Γι΄αυτό και η βαθύτερη ουσία του βιβλίου δεν μπορεί παρά να γίνει απόλυτα κατανοητή σε μεγαλύτερη ηλικία. «Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνο με την καρδιά», «Είσαι υπεύθυνος για πάντα, γι' αυτό που έχεις εξημερώσει», «Ο χρόνος που πέρασες με το τριαντάφυλλό σου είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για σένα»: μηνύματα τόσο επιμελώς κρυμμένα, σχεδόν «καμουφλαρισμένα», πίσω από την έντονη εικονοποιία του κειμένου, που ωστόσο ασκούν μια περίεργη γοητεία στα παιδιά όλων των ηλικιών.

Μία όμορφη πτήση ανάμεσα στην κυριολεξία και τον συμβολισμό, ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το σουρεαλιστικό, ανάμεσα στα αστέρια, τους πλανήτες και κάθετι υπαρξιακό, αλλά και επίγειο. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τον Μικρό Πρίγκιπα που έστησε –για δεύτερη σεζόν-  ο Δημήτρης Μπογδάνος στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τη Λένα Παπαληγούρα στο ρόλο του Μικρού Πρίγκιπα. Μια παράσταση «για ενήλικους με ανήλικη ματιά»,  που - με σύμμαχο τη δραματουργική επεξεργασία του  Βασίλη Μαυρογεωργίου-  δεν υπέκυψε σε ευκολίες. Σωστά δομημένη και εύστοχα φιλοσοφική, τόλμησε να αναμείξει μέσα της ακόμη και την αυτοβιογραφική και ιστορική  διάσταση των ηρώων.  Δεν επιχείρησε να εξηγήσει, να ερμηνεύσει, παρά μόνο να μας ταξιδέψει υπό τη μουσική υπόκρουση του «Nature Boy» του Νατ Κινγκ Κόουλ στα βαθύτερα σκοτεινά «υπόγεια» του εαυτού μας, να αγγίξει ακόμη και την περιοχή του υποσυνείδητού μας, εκεί όπου αν ψάξει κάποιος καλά, μπορεί να ανακαλύψει τελικά την ουσία. 

Ο Πάρις Μέξης με το ατμοσφαιρικό/συμβολικό σκηνικό σύμπαν του και με πολύτιμο αρωγό στους φωτισμούς τον Λευτέρη Παυλόπουλο, συνδημιούργησαν μία σειρά εικόνων που ξεχείλιζαν από ευαισθησία και λυρισμό.  Η Λένα Παπαληγούρα ήταν ο ιδανικός Μικρός Πρίγκιπας. Αποπνέοντας μία απόκοσμη αύρα, ενσάρκωσε τον αγαπημένο παιδικό ήρωα εμφυσώντας του μία ξεχωριστή, φρέσκια και κυρίως άφυλη πνοή. Η ερμηνεία της εύθραυστη και ταυτόχρονα ηλεκτρισμένη, η προσπάθειά της να νοηματοδοτήσει την ουσία της ζωής σχεδόν συγκινητική. «Θαμπός» ο Γιωργής Ταμπουράκης ως πιλότος, καθώς έδωσε μία μάλλον άνευρη ερμηνεία σ΄ ένα ρόλο κλειδί. Εξαιρετικός ως αλεπού ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, αλλά και ως...πλανητάρχης ο Θάνος Λέκκας. Στο ίδιο μήκος κινήθηκαν και οι ερμηνείες των Λευτέρη Βασιλάκη, Ειρήνη Μακρή και Υβόννη Τζάθα. Ένσταση έχουμε ως προς τον τρόπο που αποδόθηκαν κινησιολογικά τα «επεισόδια» της ιστορίας από τον χορό, αλλά και ως προς τα κοστούμια που φορούσαν οι άνδρες.
 

Γιατί να δω την παράσταση:
- Για τις ατμοσφαιρικές εικόνες που λαμβάνουν χώρα στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
- Για την ερμηνεία της Λένας Παπαληγούρα.
- Γιατί θα ήταν κρίμα να μη αναρωτηθεί τι απέγινε η αθωότητά των παιδικών του χρόνων...

Γιατί να μη τη δω:
- Γιατί όσο αξιόλογη και αν είναι η συγκεκριμένη προσπάθεια, δεν μπορεί να αγγίξει το μεγαλέιο του βιβλίου.

 

  • iphone6_2063(1)

FOLLOW US

Youtube Instagram
Gravity custom web