Η Ρένα είναι Σμυρνιά, την συναντούμε στον Πειραιά και μας λέει πως «ο Πειραιάς είναι μνήμη, είναι οι πρόσφυγες που τον κατοίκησαν...». Ο Αύγουστος Κορτώ έχει δημιουργήσει έναν απολαυστικό λογοτεχνικό χαρακτήρα  -τη Ρένα- για να μιλήσει για την Ελλάδα του 20ού αιώνα. Ο Στέλιος Χατζηαδαμίδης παίρνει τη Ρένα και την εντάσσει σε ένα θεατρικό κείμενο. Με τη σειρά της η Νικαίτη Κοντούρη την ανεβάζει στο σανίδι και η Υρώ Μανέ δίνει τα... ρέστα της υποδυόμενη τη Ρένα τη Σμυρνιά. Το αποτέλεσμα είναι μια απολαυστική θεατρική παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Συναντώ τις δύο κυρίες της παράστασης, την Υρώ Μανέ και τη Νικαίτη Κοντούρη στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. 

«Η Ρένα γνώρισε τα σπίτια της Τρούμπας και την ατμόσφαιρα μιας εποχής με το λιμάνι να είναι  πάντα ένα σταυροδρόμι», λέει η κυρία Μανέ, «ο Πειραιάς για μένα είναι μνήμη, είναι οι πρόσφυγες που τον κατοίκησαν και φιλοξενήθηκαν στο ΔΘΠ, ένα θέατρο που αποπνέει αρχοντιά και δημιουργικότητα». 

Η Νικαίτη Κοντούρη, που υπογράφει τη σκηνοθεσία λέει πως η Ρένα «επιθυμεί διακαώς να ξαναζήσει τη ζωή της με αφορμή το ενδιαφέρον που δείχνουν γι αυτή την ξεχασμένη από τον χρόνο γυναίκα τρεις νέοι, ρεπόρτερ - επίδοξοι συγγραφείς, αλλά και συμμετέχοντες στο Athens Pride parade άνδρες. Και πάνω στον ισχυρό καμβά του Κορτώ, τον σπαρμένο από πολλούς άνδρες στη ζωή μιας υπεραιωνόβιας γυναίκας, γεννήθηκε ένα σκηνικό παιχνίδι ρόλων, που μπορεί να φέρνει σκληρές μνήμες στη σκηνή, αλλά φέρνει και απίστευτα περιστατικά με φοβερό γέλιο». Και εκφράζει τη βεβαιότητα «πως οι θεατές θα αγαπήσουν την προσωπικότητα της Ρένας και δε θα σταθούν στο αν είναι 20, 15, 60,70 ή 98 χρόνων. Η Ρένα μου θυμίζει τους υπερήλικες τραγουδιστές της Τζαζ και της σάμπα στην ταινία του Βιμ Βέντερς «Buena vista Social Club». Ό, τι άσχημο και να έχουν περάσει στη ζωή τους συνεχίζουν να παίζουν μουσική και -κυρίως- να τραγουδάνε...»

 Η Υρώ Μανέ περιγράφει τον ρόλο της ως «μία δύσκολη και άκρως γοητευτική διαδρομή». «Όσο πιο πολύ έμπαινα στο πετσί του ρόλου τόσο πιο πολύ ταξίδευα μαζί της σε εκείνη την ταραγμένη ιστορικά και όχι μόνο εποχή της Ελλάδας και στο περιθωριακό και ξένο για μένα περιβάλλον της Ρένας!», προσθέτει η κυρία Μανέ.

Στον προβληματισμό μήπως η προσπάθεια αναπαράστασης της Ελλάδας του 20ού αιώνα ενέχει τον κίνδυνο να μετατραπεί η νουβέλα του Κορτώ σε ένα λαϊκό θέαμα, η Νικαίτη Κοντούρη απαντά ότι «πρόθεσή μας είναι να μην κάνουμε  ένα είδος  ντοκιμαντέρ, αλλά μια χυμώδη παράσταση γεμάτη ετερόκλητα συναισθήματα, έτσι όπως προκύπτουν από τις καταστάσεις και τα γεγονότα της νουβέλας του Κορτώ, αλλά και του θεατροποιημένου κειμένου. Στο τελικό κείμενο παράστασης συνέβαλαν πολύ η ευαισθησία και ο έμφυτος ρυθμός  των ηθοποιών μου».

Η Σμυρνιά πρόσφυγας που βρήκε καταφύγιο στον Πειραιά και επιβίωση στο πεζοδρόμιο «αν και ιερόδουλη δεν αλλοτριώθηκε, δεν έχασε την αυθεντικότητά της, δεν αποτυπώθηκε η χυδαιότητα στη ψυχή της! Έφτασε στο σήμερα με οδηγό την αγάπη ελπίζοντας ακόμη σε ένα  καλύτερο και δίκαιο κόσμο», επισημαίνει η Υρώ Μανέ.

Και η Νικαίτη Κοντούρη, που σκηνοθετεί την παράσταση, διαπιστώνει ότι η Ρένα «παραμένει αθώα. Θα ήθελε να γίνει ο κόσμος πιο δίκαιος, γεμάτος αγάπη και αποδοχή. Θα μας ήθελε όλους περισσότερο ευαισθητοποιημένους στα κοινωνικά ζητήματα. Είναι φοβερή η παρακαταθήκη που αφήνει με την ελπίδα να γίνει δικαιότερος ο κόσμος των ανθρώπων: «Να αγαπήσετε και να αγαπηθείτε...Και θα ναι σα να με θυμάστε». Τόσο απλή, τόσο ουσιαστική, τόσο μοναδική!»

Info
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Ρένα, του Αύγουστου Κορτώ
Θεατρική Διασκευή: Στέλιος Χατζηαδαμίδης
Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Παναγιώτης Τσεβάς
Διανομή: Στο ρόλο της Ρένας η Υρώ Μανέ.
Συμπρωταγωνιστούν οι Άγης Εμμανουήλ,
Κωνσταντίνος Φάμης, Μιχάλης Αβρατόγλου.
Παραστάσεις έως 16.04.2019