Ενα από τα πιο επιβλητικά υποσκήνια διαθέτει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Εκεί, ο Χρήστος Χρυσόπουλος δημιουργεί μια εγκατάσταση για τη μνήμη, τη λήθη και την απώλεια, μια φανταστική βιογραφία για ένα υπαρκτό πρόσωπο που ποτέ του δεν είδε από κοντά, αλλά το αισθάνθηκε: «Εnaesthesi/Anna Vera».

Ολα ξεκίνησαν πριν από αρκετά χρόνια, «όταν ένας φίλος μου με φιλοξένησε για λίγο σε ένα παράξενα σκοτεινό σπίτι στη Βουδαπέστη», μας λέει ο ίδιος.

«Εκει κατοικούσε μια γυναίκα που την έλεγαν Αννα και έζησε από την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τη δεκαετία του 1980. Σε ένα συρτάρι του σπιτιού βρήκα μερικές φωτογραφίες της. Ερήμην της, μετά τον θάνατό της, μου είχε προσφέρει τη φιλοξενία εκείνη που μόνο οι απόντες μπορούν να προσφέρουν. Και όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου, Νίκος Διαμαντής, μού πρότεινε μια έκθεση στο υποσκήνιο, αποφάσισα να ανταποδώσω τη φιλοξενία στην Αννα Βέρα. Ηταν καιρός να επινοήσω τη δική της ζωή».

Η έκθεση «ΕnaesthesiAnna Vera» του Χρήστου Χρυσόπουλου

Φορτωμένος με γαλλικά και ελληνικά βραβεία για τα βιβλία του, ο Χρήστος Χρυσόπουλος ενδίδει ισότιμα στη γοητεία της γραφής και της φωτογραφίας, ενώ εκτός από τις δικές του εκθέσεις συνεργάζεται με περφόρμερ και εικαστικούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τώρα έστησε την εγκατάστασή του στο «υποσκήνιο που στηρίζει την ορχήστρα, μεταφορικά ένα θεμέλιο του δράματος. Με σειρές από ξύλα θυμίζει δάσος, «το δάσος της μνήμης».

Ο επισκέπτης εισέρχεται στον αμυδρά φωτισμένο χώρο και με έναν φακό μπορεί να εστιάσει στις φωτογραφίες της Αννα Βέρα, σε μια άμεση σχέση.

Στα πορτρέτα της σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, οικογενειακές στιγμές με τον σύζυγό της, με φίλους σε γεύματα, γιορτές Χριστουγέννων ή παρέα με ένα σκυλάκι.

«Στιγμιότυπα που παγώνουν μια στιγμή στον χρόνο και λειτουργούν σαν μικρά πίξελ, αλλά συναισθητικά. Ολα αυτά τα χρόνια με στοίχειωσε λίγο το πρόσωπό της, σαν να είχε ζήσει ανάμεσα στα δικά μου πράγματα και είχε αφήσει το ίχνος της», εκμυστηρεύεται ο Χ. Χρυσόπουλος. 

Και εξηγεί τον τίτλο της έκθεσης, «Εnaesthesi/Anna Vera»:

Οι ηθοποιοί λειτουργούν με τη διαδικασία της ενσυναίσθησης, “μπαίνουν στα παπούτσια του άλλου”. Ομως και με τη συγγραφή, μαθαίνεις και κατασκευάζεις τον εαυτό σου. Ετσι κι εγώ συλλέγω και χρησιμοποιώ το υλικό, ώστε να γίνω ο άλλος, για να μπορέσω να συνδεθώ μαζί του μέσω της εσωτερικής αίσθησης και ταυτόχρονα να δω τον εαυτό μου. Ο Φλομπέρ δεν είχε πει “Η Μαντάμ Μποβαρί είμαι εγώ”;.

Όταν κάνεις ένα τέτοιο έργο υπάρχει μια πρώτη επιφύλαξη. Τότε παίζει ρόλο το πώς αισθάνεσαι, πώς αντιλαμβάνεσαι τον άλλον και πώς τον εκπροσωπείς. Ο καλλιτέχνης παίρνει το δικαίωμα να χειριστεί το έργο τέχνης και κρίνεται για τον τρόπο που το αντιμετωπίζει. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς τον άλλον, αλλά και προς τον παραλήπτη.

Δεν είναι απόδραση, αλλά ένας διαφορετικός τρόπος να σκεφτούμε για τα πρόσωπα που είναι απέναντί μας, καθώς και για να γυρίσουμε αναστοχαστικά στον εαυτό μας. Να μην εγκλωβιστούμε στην επικαιρότητα, αλλά να μπούμε στη διαδικασία της ενδοσκόπησης.

Info:

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3 Ιανουαρίου και συνοδεύεται από ξεναγήσεις και εκδηλώσεις.

Στις 19/11 ο Γάλλος μουσικός Τιερί Ζολίφ θα αυτοσχεδιάσει εντός του χώρου, ενώ στις 2/1 ο Χρήστος Χρυσόπουλος θα διαβάσει κείμενα του βιβλίου του «Αννα Βέρα».