Σε συνέχεια της «Αγρυπνίας των Χριστουγέννων», ο Ντέλλας προσεγγίζει εκ νέου την έννοια του «ξένου» δημιουργώντας μαζί με φίλους καλλιτέχνες και με αφετηρία το πρόσωπο του Διονύσου ως «θεού ξένου» και των μορφών του στο πέρασμα του χριστιανισμού, μια βιωματική μεταμεσονύκτια περιήγηση στους υπόγειους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.  

 

Τον Απρίλη του 1884, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών για τη θεμελίωση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ήρθαν στην επιφάνεια, με τα πρώτα χτυπήματα της σκαπάνης, βάσεις τοιχοποιίας και τρεις επιγραφές, που ταύτιζαν το μέρος με μία οικία Διονυσιαστών.   Στη σκιά αυτής της λέσχης των Διονυσιαστών, σε συνδυασμό με το παγανιστικό κλίμα των αποκριών, δημιουργείται η ιδιαίτερη συνθήκη μέσα στην οποία γεννιέται η «Αγρυπνία της Αποκριάς» (The Adeus Carne Insomnia). Σε έναν ονειρικό κόσμο που εγκαθιδρύεται από την ομάδα στα υπόγεια διαμερίσματα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, αναπτύσσεται μια σειρά από in-situ εγκαταστάσεις και performances. Σε μια χωρική αφήγηση αναμιγνύονται θραύσματα παγανιστικών στοιχείων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με οδηγό τις Βάκχες του Ευριπίδη και εκκλησιαστικούς ύμνους έως αθυρόστομα παραδοσιακά τραγούδια με μια γλώσσα συνειρμική και σουρεαλιστική.     

Η αγρυπνία, κατά παράδοση, κορυφώνεται με μια κοινή τράπεζα αργά τη νύχτα.

Στην «Αγρυπνία της Αποκριάς» επισκέπτες και συντελεστές συναντιούνται σε ένα γλέντι, σε μια μεγάλη γιορτή στο πρόπυλο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά όπου το μουσικό σχήμα «Γκιντίκι» θα παίζει ζωντανά, παραδοσιακά τραγούδια μέχρι τα ξημερώματα.