Μεφιστοφέλης
Μα όρια δε σου έβαλε κανείς,
Μπορείς ν’ αρπάζεις ό,τι θες -θα το γλεντήσουμε!
Μην είσαι ανόητος, βούτα σε όλα τολμηρά.

Φάουστ
Μα δεν με νιώθεις; Δε σου μιλάω για χαρά!
Θέλω να βυθιστώ στον ίλιγγο, στις απολαύσεις που χαρίζει η οδύνη, στο μίσος που αγαπά, στην πυρκαγιά που δροσιά δίνει.

«Ο Φάουστ έχει κατακτήσει το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης, αλλά καθώς πλησιάζει το τέλος του βίου του αισθάνεται ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την πραγματική ζωή. Αποζητά μια στιγμή που θα του φανερώσει το νόημα του Κόσμου, της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ένωσή του με τον Μεφιστοφελή τού ανοίγει την πόρτα στην σκοτεινότερη πλευρά του εαυτού του. Αυτό το δαιμόνιο Alter Ego θρέφει τον εθισμό του Φάουστ στην αέναη κίνηση μέσα από την άρνηση κάθε ορίου και κάθε περιορισμού στις απολαύσεις. Οι δυο τους, με νεανικό σφρίγος, ορμάνε στην εποχή της βίας όπως σε παραλήρημα μετά από τραύμα, αναζητώντας περισσότερο πόνο, περισσότερη ηδονή, περισσότερη δύναμη μέσα σε ένα σύμπαν απεγνωσμένων ανθρώπων και βουβών, αμέτοχων θεών».
Κατερίνα Ευαγγελάτου

Μετάφραση
Σπύρος Α. Ευαγγελάτος 
Σκηνοθεσία
Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σύμβουλος Δραματουργίας
Πλάτων Μαυρομούστακος
Σκηνικά
Εύα Μανιδάκη
Χορογραφία
Πατρίσια Απέργη
Κοστούμια
Βασιλική Σύρμα
Μουσική Σύνθεση
Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί
Ελευθερία Ντεκώ
Ειδικά εφέ - Κατασκευές
Προκόπης Βλασερός

Με τους
Νίκος Κουρής
Αργύρης Πανταζάρας
Αμαλία Νίνου
Στέλλα Βογιατζάκη
Ερρίκος Μηλιάρης,
Αγησίλαος Μικελάτος
Καλλιόπη Παναγιωτίδου
Χρήστος Βασιλόπουλος