ΤΕΛΕΤΗ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΝΤΗΡΗΣ

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017 

 20:30
  

Σφράγισε με την αισθητική και υποκριτική του άποψη το ελληνικό θέατρο του 20ού αιώνα, επιδόθηκε συστηματικά στην προσπάθεια σκηνικής ερμηνείας του αρχαίου δράματος, ο Δημήτρης Ροντήρης, δάσκαλος και  σκηνοθέτης αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην αναβίωση και την διάδοση του αρχαίου δράματος. 
Πειραιώτης στη καταγωγή ο Δημήτρης Ροντήρης,  «επέστρεψε» στην πόλη του, όταν τον Ιούλιο του  2016 η κόρη και  μοναδική κληρονόμος του σκηνοθέτη, Κωστούλα Ροντήρη, παραχώρησε το αρχείο του πατέρα της στο Δήμο Πειραιά, προκειμένου αυτό να οργανωθεί, να μελετηθεί  και να προβληθεί,  ώστε  οι  νεώτερες γενιές να γνωρίσουν το έργο του. Πρόκειται για ένα πλούσιο αρχείο το οποίο φέρνει στο φως στοιχεία τα οποία αφορούν στην ξεχωριστή προσωπικότητα του Δημήτρη Ροντήρη αλλά και πληροφορίες σημαντικές  - τεκμήρια γνώσης – για την καλλιτεχνική του πορεία καθώς και τη σχέση του με την πόλη του Πειραιά και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. 
Με μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπο του μεγάλου σκηνοθέτη και σε ένδειξη τιμής και αναγνώρισης του έργου του, ο Δήμος Πειραιά μετονομάζει την κεντρική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά  σε  «Σκηνή Δημήτρης Ροντήρης» , την Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017, στις 20:30.

Η ονοματοδοσία θα πραγματοποιηθεί από τον Δήμαρχο Πειραιά κ. Γιάννη Μώραλη

Xαιρετισμούς    θα απευθύνουν  ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης   και η Εντεταλμένη Σύμβουλος Πολιτισμού Ειρήνη Νταϊφά. 

Για το Δημήτρη Ροντήρη το έργο και το αρχείο του θα μιλήσουν οι:
Κώστας Γεωργουσόπουλος Καθηγητής Θεατρολογίας Παν. Αθηνών  – Κριτικός Θεάτρου : Δημήτρης Ροντήρης  καλλιτέχνης  και επιστήμονας  του θεάτρου
Χρυσόθεμις Βασιλάκου  Καθηγήτρια Θεατρολογίας-Ιστορίας του Θεάτρου του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Ροντήρης: Ένας Πειραιώτης σκηνοθέτης στο τιμόνι του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
Ευαγγελία Μπαφούνη Διευθύντρια Πολιτισμού ΔΠ και Κώστας Κουρμουλάκης  Σκηνογράφος – Θεατρολόγος - Προϊστάμενος Τμημάτων Θεάτρων ΔΠ:  Η συλλογή Δημήτρη Ροντήρη 
Κωστούλα Ροντήρη:  Δημήτρης Ροντήρης ο πατέρας μου 

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Καλλιτεχνικός Δ/ντης του ΔΘΠ Νίκος Διαμαντής ο οποίος θα συντονίσει και την εκδήλωση. 

Το μουσικό μέρος τη εκδήλωσης θα καλύψει το Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά
Δημήτρης Μητρόπουλος (1986 - 1960): Θρήνος της Ηλέκτρας 1936 
Απόσπασμα από τη σκηνική μουσική για την Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη
Μεσόφωνος: Μαρίτα Παπαρίζου
Πιάνο: Μάρω Φραγκούλη
Καθηγήτριες στο ΠΜΚΠ

Θα προβληθεί οπτικό υλικό σχετικά με το αρχείο Δημήτρη Ροντήρη αλλά και με το έργο και την προσωπικότητά του , το οποίο επιμελήθηκε ο Αντώνης Morgan Κωνσταντουδάκης.

Ο Δημήτρης Ροντήρης διατήρησε ισχυρούς δεσμούς με τον Πειραιά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου του 1900 στον Πόρο Τροιζηνίας .
Ο Δημήτρης Ροντήρης πέρασε τα μαθητικά του χρόνια  στον Πειραιά , μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων μετά από πίεση του πατέρα του, σπούδασε Νομικά και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και η αγάπη του για το θέατρο τον οδήγησε στο Βερολίνο όπου μαθήτευσε κοντά στον περίφημο διευθυντή του Γερμανικού θεάτρου Max Reinhardt . Ηθοποιός σκηνοθέτης , μόνιμος σκηνοθέτης του Εθνικού για πολλά χρόνια και διευθυντής του αργότερα, το 1950 δημιουργεί στο Θέατρο Κυβέλη την Ελληνική Σκηνή και δίνει παραστάσεις και στην αίθουσα του Πειραϊκού Συνδέσμου. Το 1954 ξεκινά τη λειτουργία του Φεστιβάλ Επιδαύρου και τρία χρονιά αργότερα, το  1957 ο τότε Δήμαρχος Πειραιά Σαπουνάκης τον παρακαλεί να αναλάβει το Δημοτικό με την ίδρυση του Πειραϊκού θεάτρου.
Το 1957 ίδρυσε το Πειραϊκό Θέατρο, το οποίο τη διετία 1957-1959 παρουσίασε στο Δημοτικό  Θέατρο, ως θίασος ρεπερτορίου, έργα σύγχρονα και κλασικά Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.  
Από το 1959, με όχημα το «Πειραϊκό θέατρο», άρχισε τις περιοδείες του παρουσιάζοντας  ανά τον κόσμο το αρχαίο ελληνικό δράμα.  
Το παγκόσμιο κοινό, επεφύλαξε μεγάλη υποδοχή στον Δημήτρη Ροντήρη και το Πειραϊκό Θέατρο. 
Οι αριθμοί μαρτυρούν τη συμβολή του στον πολιτισμό. Πραγματοποιήθηκαν  19 περιοδείες σε 40 κράτη με 750 παραστάσεις.  Απευθύνθηκε σε θεατές 20 διαφορετικών  αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Έλαβε μέρος σε πολλά Φεστιβάλ και απέσπασε κορυφαίες τιμητικές διακρίσεις.
Πολλά είναι τα άρθρα, οι κριτικές και τα σχόλια γύρω από την πλούσια δραστηριότητα του Δημήτρη Ροντήρη και του Πειραϊκού Θεάτρου στον ξένο τύπο. 
Το τελευταίο ταξίδι του Πειραϊκού Θεάτρου ήταν στην Ολυμπιάδα του Μεξικού στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος της 19ης Ολυμπιάδας. Τότε παρουσιάστηκε ο  Ιππόλυτος (22, 24, 31/10/1968), το δεύτερο και τρίτο μέρος της Ορέστειας (25, 26/10/1968) και η Ιφιγένεια εν Αυλίδι (28, 29/10/1968) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. 
Υπενθυμίζουμε ότι  στη μακρά όσο και σημαντική του πορεία υπήρξε και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, πιστεύοντας ακράδαντα ότι ο φυσικός χώρος του δράματος είναι το ύπαιθρο, εγκαινίασε το Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, έπαιξε και εγκαινίασε το 1954 με τον «Ιππόλυτο» το Φεστιβάλ Επιδαύρου. 
Ο Δημήτρης Ροντήρης παρουσίασε περισσότερα από 150 έργα του κλασικού, νεοκλασικού και νεότερου δραματολογίου, συνεργάστηκε με ηθοποιούς όπως ο Βεάκης, η Κοτοπούλη, ο Γληνός, ο Μυράτ, ο Μινωτής, η Παξινού, η Παπαδάκη, η Μανωλίδου, ο Κατράκης, η Αρώνη, ο Χορν, η Παπαθανασίου και άλλων και πέρασε στην ιστορία ως ένας μεγάλος δάσκαλος του αρχαίου δράματος. 
Έφυγε από τη ζωή στις Πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου του 1981. 

Αντί επιλόγου … 
ας θυμηθούμε τα λόγια της Μελίνας Μερκούρη για τον δάσκαλό της Δημήτρη Ροντήρη: 
"Ο Δημήτρης Ροντήρης ήταν μεγαλοφυϊα. Ήταν και ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης ελληνικής τραγωδίας. Οι διδασκαλίες της Ορέστειας που έκανε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού είναι η μοναδική μεγάλη θεατρική εμπειρία της ζωής μου. Το να είσαι μαθητής του ήταν σαν προσηλυτισμός σε μια καινούργια θρησκεία. Οι μαθητές του γίνονταν σκλάβοι του. Απαιτούσε ολοκληρωτική αφοσίωση στο θέατρο και στον ίδιο. Ήταν μεγαλοφυϊα. Ήταν απιστία να δεις ένα έργο σε ένα άλλο θέατρο. Το να μιλάς για κινηματογράφο ήταν τέλεια προδοσία. Και ήταν και γιγάντιος ηθοποιός. Όταν η συζήτηση για ένα ρόλο κορυφωνόνταν, άρχιζε ξαφνικά να παίζει τον ρόλο. Ήταν σαράντα χρονών εκείνη την εποχή αλλά με μια στροφή του σώματός του και σκοτεινιάζοντας τα μάτια του μπορούσε να γίνει ο γερο Λήρ, την άλλη στιγμή ο Οράτιος και την άλλη η Οφηλία.