Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Πύλη Πολιτισμού  -  με Καλλιτεχνικό Διευθυντή, τον Νίκο Διαμαντή, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα πολλαπλών δράσεων, με στόχο την συνάντηση των τεχνών. 

σε σκηνοθεσία: Σταύρου Τσακίρη

Ραραού: Η γυναίκα που γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Η Μητέρα του Σκύλου»,  παρουσιάζει τη ζωή της, σκιαγραφώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας Ελλάδας, που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας.

Είναι μια γυναίκα που δεν σταματά ποτέ να μάχεται. Ο αγώνας της αδιάκοπος, κι εκείνη αποφασισμένη να επιβιώσει, ακόμη και αν χρειαστεί να βρει καταφύγιο σε μια δική της πραγματικότητα. «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω, και επέζησα».

Ο Σταύρος Τσακίρης μεταφέρει στο θέατρο το σπουδαίο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, ενώ η Δήμητρα Χατούπη «ζωντανεύει» την κεντρική ηρωίδα, πλαισιωμένη από δέκα αξιόλογους ηθοποιούς.

Ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Σταύρος Τσακίρης. Σκηνικά - Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή. Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου. Κινησιολογία: Γιάννης Αντωνίου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Δήμητρα Χατούπη, Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Άννα Κολιοφώτη, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα  Λαμπροπούλου Ελίνα Μάλαμα, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά

 «Ο πόλεμος τελείωσε, απελευθερώθηκε η Ελλάδα, οι κατακτητές πήραν το δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας εκατομμύρια νεκρούς και ερείπια  πίσω.  Σαν να μην έφταναν τα δεινά, το αίμα που χύθηκε, ήρθαν να προστεθούν τα πολιτικό – ιδεολογικά μας μίση, για να συμπληρώσουν την τραγωδία. 

Κάπου εδώ έρχεται ο σπουδαίος λογοτέχνης, της Νεότερης Ελλάδας, Δημήτρης Χατζής και καταπιάνεται στο «Διπλό Βιβλίο» , με τον Έλληνα, που παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς και τους ηττημένους που μείναν πίσω, να προσπαθούν μέσα από αντίξοες συνθήκες να ξαναρχίσουν την ζωή τους.

Δουλέψαμε  με σεβασμό πάνω στο έργο του Δημήτρη Χατζή και την αναζήτηση του Ρωμαίικου, που ο ίδιος το κυνηγάει και το ψάχνει σαν το αλαργινό όνειρο».  Γιώργος Αρμένης

Ταυτότητα της παράστασης:

Σκηνοθεσία – Θεατρική Διασκευή: Γιώργος Αρμένης. Σκηνικά: Θεόδωρος Παπαγιάννης . Πρωτότυπη Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Γιώργος Αρμένης . Παντελής Παπαδόπουλος, Στέλιος Νίνης , Βασιλική Φιλιάγκου,  Φάνης Γκίκας.

Α’ «Αρκούδα» του  του William Walton

 Εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Άντον Τσέχωφ, «Η αρκούδα» είναι η ομώνυμη όπερα του Βρετανού συνθέτη, William Walton. Πρόκειται για μια ευφυέστατη μεταφορά του θεατρικού έργου η οποία ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή χάρη στην συνδρομή του λιμπρετίστα Paul Dehn. Η μουσική διδασκαλία και η ζωντανή εκτέλεση της μουσικής είναι του Νίκου Βασιλείου. H σκηνοθεσία είναι του Νίκου Διαμαντή.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Ειρήνη Αθανασίου , Αρκάδιος Ρακόπουλος ,Μιχάλης Ψύρας, Μιχάλης Κατσούλης 

Β’ «Μέντιουμ» του Gian Carlo Μenotti

Η ομάδα The Medium Project παρουσιάζει  το επιτυχημένο «Μέντιουμ» στις «οδηγίες στάσης, πράξης, χώρου, χρόνου και επικλήσεων» της Ράιας Τσακηρίδη και τη μουσική καθοδήγηση του Ανδρέα Τσελίκα. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Λητώ Μεσσήνη, Κώστας Ζαμπούνης, Ειρήνη Φωτεινάκη, Αντωνία

Γ’ «Η μάντισσα» του Ανρί Σωγκέ από την ομάδα The Medium Project

Στην ''καντάτα'' του αυτή  του 1932 για ''γυναικεία φωνή"(απροσδιόριστη),ο    Γάλλος Σωγκέ ,γνήσιο παιδί του Ευρωπαϊκού Νεοκλασσικισμού ,μα και ήδη αναγνωρισμένος συνθέτης φωνητικών κυρίως έργων-όπερα ''το κοντραμπάσο''  1930 (το κατοπινό "Μοναστήρι της Πάρμας" 1936  εμπνευσμένο απ τον Σταντάλ, θα υμνηθεί από τον Στραβίνσκι).

σε σκηνοθεσία: Τάκη Τζαμαργιά

Μετά από µία πολύ επιτυχημένη θεατρική περίοδο στην Κεντρική Σκηνή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ), το «Το τρίτο στεφάνι», το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, έρχεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαµαργιά, δραματοποίηση Σάββα Κυριακίδη και µουσική Ευανθίας Ρεµπούτσικα.

 Μέσα από τις µνήµες και τις αφηγήσεις δύο γυναικών, της Εκάβης  και της Νίνας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον χαρακτήρα του νεοέλληνα µικροαστού, όπως αυτός διαμορφώθηκε κατά το πρώτο µισό του περασμένου αιώνα. Πάθη, παράνοµοι έρωτες, µαταιώσεις, ψέµατα, απογοητεύσεις, θάνατοι συνθέτουν το παρελθόν των εμβληματικών αυτών γυναικών, αποκαλύπτοντας έτσι την παθογένεια των νεοελλήνων να απελευθερωθούν από τις καταπιεστικές δοµές της οικογένειας και της κοινωνίας. Το προσωπικό συνδιαλέγεται µε το κοινωνικό και εθνικό παρελθόν και την ιστορία της Ελλάδας των νεότερων χρόνων, η οποία βρίθει από ένδοξες αλλά και τραγικές στιγµές. Μια ερμηνεία στο παρόν της κρίσης αξιών και ταυτότητας του σήµερα, µέσα από µια κωμικοτραγική Ταχτσική ιστορία του χθες. 

 

Κριτικές

 «Μια από τις καλύτερες παραγωγές του ΘΟΚ και μία από τις καλύτερες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων.

Το χειροκρότημα στο τέλος μοιάζει με ανκόρ.»

Φιλελεύθερος

 

«Η σκηνοθετική επιμέλεια του Τάκη Τζαμαργιά ήταν άψογη (… )

Το παίξιμο της Αννίτας (Εκάβη) είναι συγκλονιστικό και η ερμηνεία της εξαιρετική.

Μας γοήτευσε και μας συγκλόνισε ταυτόχρονα»

Μάχη

 

«Η Εκάβη της Αννίτας Σαντοριναίου καταλαμβάνει μία θέση στις μεγαλύτερες στιγμές του κυπριακού θεάτρου»

Πολίτης

 

Ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς. Δραματοποίηση: Σάββας Κυριακίδης,Σκηνικά: Εδουάρδος Γεωργίου

Κοστούμια: Λάκης Γενεθλής. Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα. Κινησιολογία: Λία Χαράκη. Σχεδιασμός Φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς

Μουσική Επιμέλεια/Σύνθεση Ήχων: Γιώργος Κολιάς. Στίχοι τραγουδιού: Θοδωρής Γκόνης. Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):

 Ανδρέας Τσέλεπος , Στέλλα Φυρογένη , Ιωάννα Σιαφκάλη Αντωνία Χαραλάμπους , Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Θέα Χριστοδουλίδου, Σώτος Σταυράκης , Δημήτρης Αντωνίου, Ζωή Κυπριανού Ντίνος Λύρας Πολυξένη Σάββα, Αννίτα Σαντοριναίου,  Λουκάς Ζήκος, 

Έλενα Δημητρίου, Κύνθια Παυλίδου, Χριστίνα Χριστόφια, Ερμίνα Κυριαζή, Παναγιώτης Λάρκου, Κρίστη Παπαδοπούλου, Νιόβη Χαραλάμπους,  Γιώργος Κυριάκου.

 

«Το Πάσχα της ζωής μου ….» Ψίθυροι και εξομολογήσεις. Λογοτέχνες, ποιητές, καλλιτέχνες διαβάζουν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κείμενα για το «Πάσχα της ζωής τους».

Αχ! Από την ομάδα Bijoux de Kant

Σκηνοθεσία Γιάννης Σκουρλέτης

«Θέλω να δω τον Πάπα»

«Ωραία Ελένη» του Όφενμπαχ - Θέατρο OLVIO

Σκηνοθεσία Παναγιώτης Αδάμ

Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βασικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμοκ ή η ανουσιότητα του να ζείς»

Κείμενο- σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου

Η ζωγραφική του, άσκηση αυτογνωσίας, στοχάστηκε τη σχέση του με την καταγωγή και τη βιωμένη Ιστορία. Ο Χρήστος Μποκόρος παιδεύεται με το μέτρο στα ζητούμενα του ανθρώπου. Στοχάζεται τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας. Πως θα ορθώσουμε το ανάστημά μας, απαλλαγμένοι από τα περιττά. Τίτλος της έκθεσης: "Τα στοιχειώδη".

Πάνω σε σανίδια από ορεινές γέφυρες, ζωγραφίζει κοπιώντες και πεφορτισμένους και τα ελάχιστα απαραίτητα της ζωής: λίγο φαί, νερό να ευπρεπιστούμε, ένα κατάλυμα, και μια πόρτα ανοιχτή. Η στενότητα και το μήκος των έργων επισημαίνουν τη στενότητα και το μήκος της οδού που διαβαίνουμε ως την απέναντι όχθη. Τα πεπατημένα ξύλα, ανακαλούν το πλήθος των αγνώστων που τα περπάτησαν. Πάνω τους η ζωγραφική, επιμελημένο σήμα απ’ το πέρασμά μας, αντιστέκεται στη ζωή που μας δαπανά αδαπάνητη.