LIFO Επτά θανάσιμα αμαρτήματα από τον Σταύρο Γασπαράτο

Ο Σταύρος Γασπαράτος μιλά πριν τη συναυλία του στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά στην Αργυρώ Μποζώνη



 Βραβευμένος συνθέτης της νεότερης γενιάς, με σημαντική παρουσία στους χώρους του θεάτρου και του κινηματογράφου, παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για τη λαγνεία, την οκνηρία, την αλαζονεία, τη λαιμαργία, την απληστία, την οργή και το φθόνο. 
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη μουσική αφήγηση μέσα στην οποία συνδυάζονται η κλασική φόρμα σύνθεσης με τον πειραματικό ήχο, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσικό ιδίωμα. Στη συνάντησή μας αποφασίσαμε να μη μιλήσουμε για θανάσιμα αμαρτήματα, αλλά να παίξουμε ένα παιχνίδι. Ποιά είναι τα επτά ωραία πράγματα που του έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό; Και βέβαια ξεκινήσαμε με το πιο οικείο:   
  Η μουσική   
Χωρίς πολλά-πολλά, αυθόρμητα, είναι η πρώτη μουσική που μου έρχεται στο μυαλό: Η συμφωνία no 3 του Γκορέτσκι, Sorrowfull songs. Εχω πολύ καιρό να την ακούσω και έχω περισσότρο την ανάμνησή της παρά τον ήχο της. Είναι η μουσική που λαχταρώ να ακούσω, όταν επιστρέφω στο σπίτι μου και έχω ανάγκη να αποφορτιστώ, να χαλαρώσω και να απολαύσω τη μουσική μακριά από τις ευθύνες της ημέρας. Είναι η μουσική που με παίρνει από το μηδέν και με οδηγεί μέσα από μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων στην ανάταση.    Gorecki Symphony No. 3 "Sorrowful Songs"     
H ζωγραφική   
 Με τα εικαστικά έχω μια πολύ παράξενη σχέση. Ενώ σκέπτομαι συνέχεια με εικόνες δεν έχω την παιδεία που θα ήθελα. Τα παρακολουθώ με ένα δικό μου χαοτικό τρόπο. Αυτό που με έχει επηρεάσει και θυμάμαι πολύ έντονα ακόμα και σήμερα: Η έκθεση του Ρόθκο το 2009 στην Tate Modern. Ηταν η έκθεση με τα έργα της τελευταίας του περιόδου, η σειρά Brown and Grey. Η μοναξιά και η σκοτεινότητα των έργων του με είχε συνεπάρει. Περπατούσα μόνος ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους με τα ακουστικά στα οποία ακουγόταν η μουσική, την οποία άκουγε ο Ρόθκο την περίοδο που έφτιαξε τα έργα και με θυμάμαι να κλαίω, -εγώ που δεν εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου- και να βρίσκομαι σε μια κατάσταση μέσα στην οποία επικοινωνούσα με έναν πολύ προσωπικό τρόπο με αυτό που έβλεπα.
         Η ταινία   Ο "Νεκρός" του Τζάρμους.
 Είναι πάντα η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό όταν με ρωτάνε. Mε έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Το σάουντρακ και η ίδια, η απίθανη αυτή ταινία είναι μια σπάνια στιγμή συνεύρεσης  καλλιτεχνών. Το πως προσέγγισε τα ποιήματα του Ουίλιαμ Μπλέικ ο Τζάρμους, αλλά και το πως έγραψε ο Νιλ Γιανγκ αυτή την τόσο απρόβλεπτη μουσική. Γυρνάει στο μυαλό μου συνέχεια και είναι από αυτά τα έργα τέχνης, τα οποία σε τροφοδοτούν για πάρα πολύ καιρό.   1996 | Jim Jarmusch: Dead Man - music video - Music: Neil Young      Ενα σάουντρακ   Της ταινίας του Ντάνκαν Τζόουνς, Moon. Είναι επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι σαν θεατρικό έργο. Η μοναξιά ενός ανθρώπου στο φεγγάρι. Η μουσική του Κλιντ Μάνσελ. Το ζήλεψα πολύ αυτό το σάουντρακ. Συμπυκνώνει ακριβώς, αυτό που έχω στο μυαλό μου για τη μουσική. Αν μπορείς να κάνεις κάτι με δυο νότες, οι παραπάνω δε χρειάζονται. Πρέπει να εμπιστευθείς αυτή σου την ιδέα και να την πας μέχρι εκεί που παίρνει. Ηταν μια αποκαλυπτική σκηνή για μένα.   Clint Mansell - Moon OST  - Welcome to Lunar Industries   
  Μια εικόνα της πόλης  
Η θέα της Αθήνας από ψηλά. Είναι άσχημη και όμορφη ταυτόχρονα, όπως είναι αυτή πόλη και λέει πάρα πολλά για εμάς που την κατοικούμε.     Το ποίημα   Από τα άπαντα του Σαχτούρη, "Tου θηρίου"    Μή φεύγεις θηρίο θηρίο μέ τά σιδερένια δόντια θά σοῦ φτιάξω ἕνα ξύλινο σπίτι θά σοῦ δώσω ἕνα λαγήνι θά σοῦ δώσω κι ἕνα κοντάρι θά σοῦ δώσω κι ἄλλο αἷμα νά παίζεις Θά σέ φέρω σ' ἄλλα λιμάνια νά δεῖς τά βαπόρια πῶς τρῶνε τίς ἄγκυρες πῶς σπάζουν στά δυό τά κατάρτια κι οἱ σημαῖες ξάφνου νά βάφονται μαῦρες Θά σοῦ βρῶ πάλι τό ἴδιο κορίτσι νά τρέμει δεμένο στό σκοτάδι τό βράδυ θά σοῦ βρῶ πάλι τό σπασμένο μπαλκόνι καί τό σκύλο οὐρανό πού βαστοῦσε τή βροχή στό πηγάδι Θά σοῦ βρῶ πάλι τούς ἴδιους στρατιῶτες αὐτόν πού χάθηκε πᾶν τρία χρόνια μέ τήν τρύπα πάνω ἁπ' τό μάτι κι αὐτόν πού χτυποῦσε τή νύχτα τίς πόρτες μέ κομμένο τό χέρι Θά σοῦ βρῶ πάλι τό σάπιο τό μῆλο Μή φεύγεις θηρίο θηρίο μέ τά σιδερένια δόντια   Ο Μίλτος Σαχτούρης απαγγέλει: "του θηρίου"      Μια επιστημονική ανακάλυψη   Ο νόμος της βαρύτητας από τον Νεύτωνα.   "Κάθε σώμα στο σύμπαν έλκει κάθε άλλο σώμα με δύναμη ανάλογη του γινομένου των μαζών τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης του κέντρου μάζας τους". Γιατί ήταν ο πρώτος που δημιούργησε ένα τρόπο λογισμού, υπεύθυνος για τη σύγχρονη φυσική, που είναι ένα πεδίο μαγικό για μένα. Γιατί ο νεύτωνας ένα κομμάτι του σύμπαντος που ήταν ένα κομμάτι του θείου, το έκανε ένα κομμάτι της επιστήμης.   Η δημοσιοποίηση του νόμου της βαρύτητας   

Μπορείτε να ακούσετε τα "Επτά θανάσιμα αμαρτήματα" στο  http://www.adnoiseam.net/adn170     

FOLLOW US

Youtube Instagram
Gravity custom web