Σχεδόν τετρακόσια χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου, ο Aμλετ παραμένει μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του παγκόσμιου θεάτρου.

Ο Αμλετ, η Οφηλία, ο Κλαύδιος, η Γερτρούδη, ο Πολώνιος, ο Λαέρτης, το Φάντασμα του Νεκρού βασιλιά και ο Οράτιος ζωντανεύουν από τον Αιμίλιο Χειλάκη στην παράσταση «Μόνος με τον Αμλετ» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Ο Αμλετ, η Οφηλία, ο Κλαύδιος, η Γερτρούδη, ο Πολώνιος, ο Λαέρτης, το Φάντασμα του Νεκρού βασιλιά και ο Οράτιος ζωντανεύουν από τον Αιμίλιο Χειλάκη στην παράσταση «Μόνος με τον Αμλετ» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ο ομώνυμος ήρωας αυτής της δημοφιλούς υπαρξιακής τραγωδίας έχει κατά καιρούς γίνει σύμβολο της υψηλής πνευματικότητας, της προσωπικής απόγνωσης, του αδιάκοπου αγώνα για αυτογνωσία, της κριτικής κατά του εθνικισμού αλλά και σύμβολο του πολιτικού ακτιβισμού. Εχει γνωρίσει πλήθος διασκευές από σημαντικούς θεατράνθρωπους όπως ο Πίτερ Μπρουκ, ο Μπομπ Ουίλσον κ.ά..

Ο Αιμίλιος Χειλάκης έχει υποδυθεί τον Αμλετ με επιτυχία στο παρελθόν. Τώρα έρχεται ξανά αντιμέτωπος με τον σαιξπηρικό ήρωα, μέσω μιας διαφορετικής ανάγνωσης, στην παραγωγή «Μόνος με τον Αμλετ», η οποία παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (από τις 17 του μήνα έως τις 9/2).

Πρόκειται για μια πρωτότυπη σκηνική ανάγνωση του θεατρικού αριστουργήματος του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Αμλετ» σε διασκευή για έναν ηθοποιό. Ο Αιμίλιος Χειλάκης ερμηνεύει όλους τους χαρακτήρες της τραγωδίας, με μοναδικό όπλο το κείμενο του μεγάλου Αγγλου συγγραφέα στη διαχρονική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. «Ο Αμλετ αποτελεί μία από τις πιο όμορφες ιστορίες του κόσμου. Τη διαβάζουμε με τον δικό μας τρόπο» σημειώνει ο πρωταγωνιστής.

Για το ανέβασμα «δεν έχουμε χρησιμοποιήσει μόνο τoυς μονολόγους του έργου. Εχουμε πάρει τα βασικότερα σημεία της ιστορίας και τα έχουμε κάνει θέατρο. Ολοι οι ήρωες είναι παρόντες». Και τίθενται, μεταξύ άλλων, το ερώτημα «πώς ο ήρωας συνθλίβεται από την εξουσία αλλά και συνθλίβεται από μόνος του από τη σκέψη του κι από τη μη πράξη».

Η παράσταση «κοιτάει περισσότερο τον άνθρωπο που δεν πράττει, κάτι που μας αφορά σήμερα. Ο έξυπνος, ο πανέξυπνος υπαρξιακά Αμλετ δεν κάνει τίποτα για να διορθώσει τα πράγματα. Κατά τύχη, π.χ., σκοτώνει τον θείο του».

Το «Μόνος με τον Αμλετ» παρακολουθεί την προσπάθεια του νεαρού πρίγκιπα να διανύσει την απόσταση από τη Σκέψη στην Πράξη. Συνειδητοποιώντας ότι το σύστημα αξιών στο οποίο μέχρι τώρα πίστευε και η επίπλαστη ευδαιμονία που μέχρι τώρα απολάμβανε έχουν πια πεθάνει, αναζητάει εναγωνίως έναν τρόπο να διατηρήσει την αξιοπρέπειά και τα ιδανικά του σε μια κοινωνία που ιδεολογικά καταρρέει. Μέσα σε 75 λεπτά ο Αμλετ, η Οφηλία, ο Κλαύδιος, η Γερτρούδη, ο Πολώνιος, ο Λαέρτης, το Φάντασμα του Νεκρού βασιλιά, ο Οράτιος ζωντανεύουν στη σκηνή από τον Αιμίλιο Χειλάκη -αλλάζοντας σκηνικά αντικείμενα που ορίζουν και σηματοδοτούν τον ρόλο αλλά όχι ρούχα- σε μια απόπειρα επιστροφής στα απολύτως βασικά στοιχεία της θεατρικής πράξης.

«Παίζοντας το παιχνίδι της αλλαγής των ρόλων επανακάμπτεις στην αρχική σκέψη τού ''τι είναι θέατρο''. Είσαι λίγο σαν τον πρώτο αναγνώστη του έργου. Που την ώρα που διαβάζει το έργο παίζει όλους τους ρόλους αυτόματα. Αυτή η εναλλαγή μού δίνει την ευκαιρία να μπορώ, την ώρα που συμβαίνουν τα πράγματα, να είμαι παρών και ως Αιμίλιος». Ακριβώς αυτό το στοιχείο διαφοροποιεί την παράσταση και της δίνει αμεσότητα, υποστηρίζει.

«Tο θέμα είναι το πώς ζεις»

Το θεμελιώδες ερώτημα που απασχολεί τον Αμλετ τού σήμερα δεν είναι απλά το «να ζει κανείς ή να μη ζει» αλλά το «πώς να ζει». «Οι υπαρξιακές ερωτήσεις ανήκουν στους ανθρώπους που είναι σχεδόν βολεμένοι. Το θέμα είναι τώρα, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, το πώς ζεις» υπερθεματίζει ο Αιμίλιος Χειλάκης. Ο Αμλετ είναι ένας σύγχρονος ήρωας που, παρατηρώντας τις κοινωνικές συνθήκες γύρω του, δεν βασανίζεται μόνο από το μάταιο της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά κυρίως αναρωτιέται αν είναι προτιμότερο να ζει κανείς άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας.

«Παρόντες»

«Εάν είναι να μας βρει το τέλος, να μας βρει πάνω στο άλογο, πάνω στην προσπάθεια. Είναι πολύ σημαντικό να δηλώσουμε ότι είμαστε παρόντες. Δεν ξέρω έαν θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, αλλά τουλάχιστον μπορεί να έχουμε προτρέψει μερικά μυαλά να σκεφτούν διαφορετικά».

Η μετάφραση είναι του Γιώργου Χειμωνά, τη σκηνοθεσία-διασκευή υπογράφουν οι Μ. Δούνιας-Αιμ. Χειλάκης και τα σκηνικά-κοστούμια ο Κ. Μακλέλαν.