Είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατον, να κλείσει κανείς στις σελίδες ενός τόμου την ομορφιά, τη φινέτσα, την κομψότητα, την αρτιότητα του ανακαινισμένου Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ενός κομψοτεχνήματος που αποτελεί το στολίδι του Πειραιά.

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

Ωστόσο, στις σελίδες του (πολυτελούς) λευκώματος «Δημοτικό Θέατρο Πειραιά» ο αναγνώστης παρακολουθεί την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης του υπέροχου αυτού οικοδομήματος και παίρνει μια γεύση από την εξαιρετική δουλειά που έχει συντελεστεί.

Η έκδοση (του Μουσείου Μπενάκη) παρουσιάζει αναλυτικό χρονικό των εργασιών της ανακαίνισης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, αναδεικνύει την ιστορική διαδρομή και την αρχιτεκτονική του κτιρίου και συμπληρώνεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό της πορείας των εργασιών και της τελικής μορφής του.

Μια «συναισθηματική κατάθεση» θέλοντας να μεταφέρει τη δόξα της Λυρικής όσο στεγαζόταν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τις δεκαετίες 1955-57, πραγματοποίησε ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Σπύρος Α.Ευαγγελάτος, χθες το βράδυ στην παρουσίαση του λευκώματος.

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι πρόκειται για μια «υπέροχη έκδοση με ενδιαφέροντα κείμενα και φωτογραφίες που φωτίζουν με τεράστια ποικιλία υψηλού γούστου", μια «ζωντανή και συναρπαστική αναπαράσταση όλου αυτού του επιτεύγματος».

Οι εργασίες για την ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά αλλά και η ιστορική του διαδρομή «ζωντανεύουν» στην έκδοση του Μουσείου Μπενάκη 

Οι εργασίες για την ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά αλλά και η ιστορική του διαδρομή «ζωντανεύουν» στην έκδοση του Μουσείου Μπενάκη

Η παρουσία του στον χώρο του ξυπνά «συγκινήσεις και παλιές αναμνήσεις» από τα νεανικά του χρόνια, όπως είπε, όταν ο πατέρας του Αντίοχος Ευαγγελάτος διηύθυνε στη σκηνή του ΔΘΠ όπερες της Λυρικής. Αλλά κι όταν ο ίδιος σκηνοθετούσε στο ΔΘΠ, το 1978, «Πλούτο» και «Ταρτούφο».

«Γνώση και περιπλάνηση»

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

Στην «περιπέτεια» του λευκώματος αλλά και στον σχεδιασμό του, έναν «συνδυασμό γνώσης και περιπλάνησης στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ο οποίος σκοπεύει να αποτυπώσει στο χαρτί την επιθυμία της ανακάλυψης των χώρων», στάθηκε κατά την παρουσίαση ο υπεύθυνος για την επιστημονική επιμέλεια, Πλάτων Μαυρομούστακος, καθηγητής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και συμπλήρωσε: «η έκδοση προσπαθεί να ακολουθήσει όσο πιο συστηματικά γίνεται την πορεία του επισκέπτη του χώρου».

Η αίθουσα, με τη γαλλικού τύπου πλατεία στην οποία δεσπόζει βαρύτιμος πολυέλαιος που το μέγεθος και τα τα χιλιάδες κρύσταλλά του αποπνέουν αίγλη κι ομορφιά, άκουσε με προσοχή, χειροκρότησε αλλά και θαύμασε.

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

Η ιταλικού τύπου σκηνή είναι το στοιχείο που κάνει όλο το οικοδόμημα ξεχωριστό και προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στην αποκατάστασή του. Στη σκηνή του θεάτρου αναφέρθηκε και ο αρχιτέκτονας, συντονιστής της Αρχιτεκτονικής Μελέτης, Γιώργος Χορόζογλου:

«Η αποκάλυψη της αυθεντικής τύπου μπαρόκ σκηνής αποτέλεσε το κυριότερο από τα ζητήματα που προέκυψαν κατά τη φάση των αποξηλώσεων. Η εξαιρετικότητα του συνόλου αλλά και η μοναδικότητα ως προς την κατάσταση διατήρησής του επέβαλε πλήρη αναθεώρηση των μελετών στην περιοχή της σκηνής», τόνισε.

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

«Ο ξύλινος σκελετός της σκηνής ήταν σε πολύ κακή κατάσταση», υπερθεμάτισε ο αρχιτέκτων μηχανικός, τέως διευθυντής Αναστήλωσης Σύγχρονων και Νεότερων Μνημείων του ΥΠΠΟ, Νίκος Χαρκιολάκης.

«Θραύσματα αναμνήσεων»

Σε θραύσματα αναμνήσεων και αφηγήσεις της γιαγιάς της, Αγλαΐας Αθηνέλλη-Καρδαμίτση, που αναδύθηκαν με τη συγγραφή του κειμένου, στήριξε την ομιλία της η διευθύντρια των Αρχιτεκτονικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, για να καταλήξει ότι «το θέατρο στην Ελλάδα είναι ένα μεγάλο σχολείο. Το λεύκωμα που μόλις κυκλοφόρησε μπορεί να γίνει το σχολικό μας εγχειρίδιο».

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

Τη μορφή του θεάτρου και τα αρχιτεκτονικά του πρότυπα υπογράμμισε ο σκηνογράφος, ειδικός σύμβουλος μελέτης της Αποκατάστασης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκος Πετρόπουλος.

Η ξενάγηση στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, από τον Γιώργο Χαλδαίο, μετά το πέρας της παρουσίασης, απέδειξε περίτρανα ότι «με υψηλό αίσθημα ευθύνης, συνέπεια και δημιουργική διάθεση, καταφέραμε να συνδέσουμε την Ιστορία με την εξέλιξη, το χθες με το σήμερα και να ζωντανέψουμε μνήμες του παρελθόντος σε ένα μνημείο το οποίο ξαναγεννήθηκε», ένα μνημείο-κόσμημα, με όλα τα στοιχεία του παρελθόντος, από τον καιρό που μεσουρανούσε στα καλλιτεχνικά δρώμενα της εποχής του, εξοπλισμένο με όλα τα συστήματα και τις εγκαταστάσεις ενός υπερσύγχρονου θεάτρου, ώστε να μπορεί να διαδραματίσει τον ίδιο μοναδικό ρόλο του και σήμερα», όπως σημειώνει στην εισαγωγή του βιβλίου ο Τάσος Φωτιάδης, διευθυντής του έργου για την ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ.

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

Κατά την παρουσίαση του λευκώματος, που πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία της εταιρείας ΑΚΤΩΡ, προβλήθηκε βίντεο της φωτογράφου Μαρίας Κούκου και του Βασίλη Αποστόλου. Χαιρετισμό απηύθυναν ο δήμαρχος Πειραιά Βασίλης Μιχαλολιάκος και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου, Τάκης Τζαμαργιάς.

Η καλλιτεχνική επιμέλεια του λευκώματος «Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά» είναι της Βάσως Αβραμοπούλου.

Η μαρμάρινη σκάλα

Ντοκουμέντο για το στολίδι του Πειραιά  

Εντυπωσιακό στοιχείο της εισόδου είναι η μαρμάρινη σκάλα, η οποία δεσπόζει στη δεξιά πλευρά του φουαγιέ, απέναντι από την αίθουσα τελετών του ισογείου, και οδηγεί στο μεγάλο φουαγιέ του δεύτερου ορόφου. Τοποθετήθηκε στη θέση αυτή, και όχι απέναντι από την κεντρική είσοδο στο κέντρο, για λόγους που εξυπηρετούν την κατασκευή σε σχέση με το μέγεθος του οικοπέδου στο οποίο χτίστηκε το θέατρο, αλλά και τη λειτουργικότητα, τη ροή και την εσωτερική κίνηση των θεατών και τον προσανατολισμό του.

Το εντυπωσιακό φουαγιέ

Η κεντρική σκάλα πλαισιώνεται από περίτεχνα κάγκελα με κουπαστές καλυμμένες από βελούδο, που συνεχίζουν από το επίπεδο στο οποίο καταλήγει, σχηματίζοντας δύο ξύλινες κλίμακες, αριστερά και δεξιά, με σχέδια μπαρόκ σε όλη την έκτασή τους. Καταλήγουν στην είσοδο του εντυπωσιακού φουαγιέ του δεύτερου εξώστη. Η εικόνα της ανόδου ολοκληρώνεται από το κεντρικό παράθυρο του πρώτου επιπέδου, το οποίο είναι τοποθετημένο ανάμεσα σε δύο εφαπτόμενες κολόνες στον επιζωγραφισμένο σαν ομοίωμα μαρμάρου τοίχο που περικλείει το σύνολο του κλιμακοστασίου.