ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ:Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας Ιστορίες .. γυναικών στο σανίδι από την Έφη Μαρίνου
από την Εφη Μαρίνου
Γυναίκες μόνες μονολογούν αύριο, 8 Μαρτίου, στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Το τριήμερο αφιέρωμα στη γυναικεία θεατρική έκφραση έχει τίτλο «Γυναικών… Μονόλογοι» και παρουσιάζεται σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο στην Κεντρική Σκηνή, αλλά και στο Φουαγέ. Πρόκειται για έργα που έχουν παιχτεί κι έχουν αγαπηθεί από κοινό και κριτικούς.
Η Ρένη Πιττακή με την «Η κυρία του σεληνόφωτος» του Γιώργου Σισιλιάνου, η Μαρίνα Ασλάνογλου με τον «Τζόρνταν» των Αννα Ρέινολντς και Μόιρα Μπουφίνι, η Υρώ Μανέ με τον «Συμβολαιογράφο» του Νίκου Βασιλειάδη και η Εύα Κεχαγιά με το «Μorendo» της Ολγας Λασκαράτου, αφηγούνται ιστορίες γυναικών.
Κυρία του σεληνόφωτος η Ρένη Πιττακή
Βασισμένη στο σκηνικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Η σονάτα του σεληνόφωτος» είναι η μονόπρακτη όπερα του Γιώργου Σισιλιάνου «Η κυρία του σεληνόφωτος», γραμμένη για μεσόφωνο και μικρό ενόργανο σύνολο.
Η Ρένη Πιττακή με την «Η κυρία του σεληνόφωτος» του Γιώργου Σισιλιάνου, η Μαρίνα Ασλάνογλου με τον «Τζόρνταν» των Αννα Ρέινολντς και Μόιρα Μπουφίνι, η Υρώ Μανέ με τον «Συμβολαιογράφο» του Νίκου Βασιλειάδη και η Εύα Κεχαγιά με το «Μorendo» της Ολγας Λασκαράτου, αφηγούνται ιστορίες γυναικών.
Κυρία του σεληνόφωτος η Ρένη Πιττακή
Βασισμένη στο σκηνικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Η σονάτα του σεληνόφωτος» είναι η μονόπρακτη όπερα του Γιώργου Σισιλιάνου «Η κυρία του σεληνόφωτος», γραμμένη για μεσόφωνο και μικρό ενόργανο σύνολο.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα μιλάει σ” έναν νέο, κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ. Εκείνος παραμένει αμίλητος. Ο σπαρακτικός της μονόλογος φέρνει στην επιφάνεια ανεκπλήρωτες επιθυμίες, την ανάγκη της επικοινωνίας, αλλά και τη ματαίωσή της, τον ίλιγγο του υπαρξιακού κενού και τη μοναξιά. Στο τέλος η εξομολόγηση καταλήγει σ” ένα ανεπίδοτο γράμμα…
Το έργο παρουσιάστηκε στο Φουαγέ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον περασμένο Δεκέμβριο. Ιδού η κριτική του Γιάννη Σβώλου για τη σπουδαία κυρία του θεάτρου, τη Ρένη Πιττακή: «Η μεστή, επιτηδευμένα “κουρασμένη” ερμηνεία της κορυφαίας ηθοποιού γέμισε αβίαστα τον προσχηματικό σκηνικό χώρο του φουαγέ, ορίζοντας την αντίστιξη προς τη φασματική παρουσία του αμίλητου, ερωτικού νέου».
Εκτός από τη Ρένη Πιττακή συμμετέχουν η μεσόφωνος Μαρία Μαρκέτου στον ρόλο της Γυναίκας με τα μαύρα και ο Αρης Παπαδόπουλος στον ρόλο του Νέου.
Επίσης οι μουσικοί: Γιάννης Ρωμανός (βιόλα), Ορέστης Τσεκούρας (κιθάρα), Γιάννης Σαμπροβαλάκης (κλαρινέτο). Διεύθυνση μουσικού συνόλου: Νίκος Βασιλείου. Σκηνοθεσία-αφηγητής: Ηλίας Κουντής.
Ο Τζόρνταν της Μαρίνας Ασλάνογλου
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της κρατούμενης στη φυλακή Σίρλεϊ Τζόουνς είναι το «Τζόρνταν» των Αννα Ρέινολντς και Μόιρα Μπουφίνι. Πρόκειται για τον σπαρακτικό μονόλογο μιας γυναίκας λίγο πριν από την ετυμηγορία των δικαστών. Εχει σκοτώσει το παιδί της, που ο βάναυσος εραστής της, αλλά και η Πρόνοια ήθελαν να της πάρουν. Ομως εκείνη δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Τζόρνταν, ούτε ο Τζόρνταν χωρίς τη μητέρα του. Η Σίρλεϊ Τζόουνς αποκάλυψε την ιστορία της στην Αννα Ρέινολντς -τη μία από τις δύο συγγραφείς- όταν βρέθηκαν συγκρατούμενες στη φυλακή.
Η Μαρίνα Ασλάνογλου λέει ότι είναι αδύνατον να αποχωριστεί τον ρόλο και το έργο. «Δύσκολο έργο, με βαθιά αλήθεια και πραγματική αγάπη μιας νεαρής μητέρας προς το παιδί της. Είναι δύσκολο να αποδεχτεί κανείς την αποτρόπαια πράξη της ή να τη συγχωρέσει. Εγώ το έκανα! Την έπιασα από το χέρι, την άκουσα και την αθώωσα μέσα μου ώστε να μπορέσω να την αθωώσω και πάνω στη σκηνή. Ολοι ξέρουμε ότι είναι αληθινή ιστορία και έχουμε ακούσει πολλές φορές παρόμοιες ιστορίες για σύγχρονες Μήδειες. Στην περίπτωση όμως της Σίρλεϊ βλέπουμε το αδιέξοδο, τη διαδρομή, τον λόγο που την ώθησε στα άκρα. Ο,τι έκανε όμως ήταν από αληθινή και πραγματική αγάπη».
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης. Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης.
Εύα Κεχαγιά, η μοναξιά τής Μαρίας Κάλλας
Το «Morendo» (μουσικός όρος που σημαίνει σβηστά και στην όπερα χρησιμοποιείται στις σκηνές θανάτου) είναι ένας μονόλογος για τη ζωή της Μαρίας Κάλλας. Η σοπράνο, μόνη στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, θυμάται τους μεγάλους σταθμούς της καλλιτεχνικής και προσωπικής της ζωής έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είναι μέσα σ” ένα καμαρίνι λίγο πριν ξεκινήσει ακόμη μια παράσταση.
Το Φουαγέ του Δημοτικού Θεάτρου λειτουργεί από μόνο του ως σκηνικό για την παράσταση. Αδειο και συγχρόνως γεμάτο από λεπτομέρειες όπως οι σκαλισμένες γωνίες του. «Πάθος, αφοσίωση, λάθος, στέρηση, επιμονή, πείσμα, απομόνωση. Αυτές είναι οι λέξεις που σκεφτόμουν όταν μελετούσα το “Morendo”. Για τη ζωή της Κάλλας ήξερα λίγα. Την ένιωθα σαν πλάσμα που είναι αδύνατον ν’ αγγίξεις. Κι όμως, στην πορεία κατάλαβα ότι μπορείς να μάθεις ακόμα και γι” αυτούς τους αξεπέραστους καλλιτέχνες, τις ιδιοφυΐες, όταν ψηλαφήσεις τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους, που λίγο-πολύ είναι κοινά σε όλους μας. Αυτή η γυναίκα ερωτεύτηκε, προδόθηκε, αγάπησε,τόλμησε. Με γοητεύει ένας άνθρωπος που σπρώχνει τον εαυτό του στα άκρα», λέει η Εύα Κεχαγιά.
«Με ενθαρρύνει, ειδικά στην εποχή που ζούμε -στερημένη από όνειρα- η επιμονή να μην εγκαταλείψει το όνειρό της. Στο ξεκίνημα της καριέρας της, μέσα στη φτώχεια τραγουδούσε όπερα, αφοσιωνόταν σταδιακά στη μουσική, σε μια τέχνη που έγινε η τέχνη της Κάλλας. Λύγιζε κι έσπαγε, όμως επέμενε. Ηταν πρόθυμη να θυσιάσει κομμάτια του εαυτού της. Το ίδιο έκανε αργότερα και για τον έρωτα. Η Κάλλας ήταν μια γυναίκα με τσαγανό. Ομως ήταν μια μοναχική γυναίκα. Την ψάχνω σ” αυτό τον μονόλογο, που με φέρνει αντιμέτωπη με μένα την ίδια. Αυτό το κείμενο νομίζω ότι είναι μια “κρυμμένη” σπουδή πάνω στη μοναξιά του καλλιτέχνη, κυρίως πάνω στη γυναικεία μοναξιά. Μέσω αυτής διατυπώνεται και επαναλαμβάνεται ότι η ομορφιά, η μουσική, η τέχνη μπορεί να ανατρέψει το σκηνικό της ζωής».
Κείμενο-σκηνοθεσία: Ολγα Λασκαράτου. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λίνα Νικολακοπούλου. Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ. Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου.
Ο αμαρτωλός έρωτας της Υρώς Μανέ
Μια εκ βαθέων εξομολόγηση μιας γυναίκας που ζει στον λάθος χώρο και χρόνο είναι το μυθιστόρημα «Συμβολαιογράφος» του Νίκου Βασιλειάδη. Η Ερασμία επιθυμεί το απαγορευμένο. Κι όταν τολμά να το προκαλέσει, τιμωρείται αμέσως. Ο λόγος είναι συμβόλαιο και το υπεσχημένο οφείλει να τηρηθεί.
Μια χήρα μεγαλώνει τη μοναχοκόρη της κλεισμένη σ” ένα περίπτερο, εγκλωβισμένη στη συντηρητική νοοτροπία, στις οπισθοδρομικές αντιλήψεις μιας επαρχιακής κοινωνίας που καταπιέζει και στοχοποιεί ανθρώπους σαν αυτήν. Μέχρι τη στιγμή που τη θλιβερή, μονότονη ζωή της, διακόπτει ο έρωτας, το πάθος. Μπορεί όμως μια γυναίκα της ηλικίας της να αγαπήσει; Το περιβάλλον θα το ανεχτεί; Καθώς είναι… μεταχειρισμένη δεν της επιτρέπεται να απολαύσει, να ερωτευτεί, να ποθήσει. Πόσο μάλλον όταν το αντικείμενο του πόθου είναι απαγορευμένο, οι γαμπρός της! Και το κακό δεν αργεί να γίνει…
«Η ηρωίδα, θύμα και θύτης, αθώα και φταίχτρα, αφελής και πονηρή, γενναιόδωρη και εκδικητική, δυνατή και αδύναμη, φυλακισμένη στη μοίρα, στα όνειρα, στους πόθους και στα λάθη της, είναι μια αληθινή γυναίκα», λέει η Υρώ Μανέ. «Η Ερασμία, σαν γνώριμη από καιρό, κρυμμένη στα βάθη της ψυχής μου, μπλεγμένη με εικόνες γυναικών οικείων κι ανοίκειων του χωριού, της ιδιαίτερης πατρίδας μου, που είχαν φωλιάσει στη χώρα της παιδικής μου ηλικίας, βγήκε στο φως και ζωντάνεψε. Της χρωστάω πολλά, την ευγνωμονώ, την αναγνωρίζω, την αγαπώ. Είναι μια γυναίκα που όλοι κάποια στιγμή την έχουμε δει να μας κοιτάζει με μάτια που ζητούν αγάπη και συγχώρεση».
Θεατρική διασκευή: Εμμανουέλα Αλεξίου-Γιώργος Καραμίχος. Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος. Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα. Κοστούμια: Ελενα Παπανικολάου. Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης. Το τραγούδι της παράστασης, που ερμηνεύει η Υρώ Μανέ, έγραψε ο Κώστας Λειβαδάς.
* ΙNFO: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32, τηλ.: 2104143310 – 320) «Η κυρία του σεληνόφωτος»: Φουαγέ- Σάββατο 8 Μαρτίου 7.30 μ.μ. / Κυριακή 9 Μαρτίου 8.00 μ.μ. «Τζόρνταν»: Κεντρική σκηνή- Παρασκευή 7 Μαρτίου 9.30 μ.μ./ Κυριακή 9 Μαρτίου 6.00 μ.μ.
«Συμβολαιογράφος»: Κεντρική Σκηνή- Σάββατο 8 Μαρτίου 9.30 μ.μ. «Morendo»: Φουαγέ- Παρασκευή 7 Μαρτίου 7.30 μ.μ./ Κυριακή 9 Μαρτίου 9.30 μ.μ. Εισιτήρια: 15 ευρώ (Κεντρική Σκηνή) / 12 ευρώ (Φουαγέ)- 10 ευρώ (φοιτητικό). Προσφορά δύο παραστάσεων: (Κεντρική Σκηνή/Φουαγέ 20 ευρώ).