Ο άγνωστος και σκοτεινός κόσμος της ενηλικίωσης, η λαγνεία, η βία, ο έρωτας, η ζήλια, η εξουσία, η ματαιοδοξία, το ταξίδι της αυτογνωσίας, οι ανθρώπινες σχέσεις και οι μύχιες σκέψεις είναι ο τόπος συνάντησης επτά παραμυθιών που, όπως όλα τα παραμύθια, πατούν στο χθες κι ερμηνεύουν το σήμερα μέσα από τη θεατρική παράσταση «Στον ίσκιο της θυγατέρας», η οποία ζωντανεύει και εξελίσσεται σε πολλαπλούς χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε σκηνοθεσία της ομάδας «Ονειρόδραμα», κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 10 έως και 25 Μαρτίου.

 «Ενας κόσμος που τα χωρά όλα. Ολα συμβαίνουν στα παραμύθια. Είναι μια άλλη αλήθεια. Η υπέρτατη δύναμη της φαντασίας» Π.Κ.

«Ενας κόσμος που τα χωρά όλα. Ολα συμβαίνουν στα παραμύθια. Είναι μια άλλη αλήθεια. Η υπέρτατη δύναμη της φαντασίας» Π.Κ.

Με ανανεωτική δύναμη οι ηθοποιοί Πέννυ Καλαφατάκη, Γιώργος Μενεδιάτης, Χριστίνα Μουδάτσου και Βασίλης Παπαλαζάρου ανοίγουν το δρόμο για να περάσουν οι παραμυθένιοι ήρωες και να συναντηθούν με την πραγματική ζωή.

- Το παραμύθι σας;

«Συναντηθήκαμε στον Πειραιά και σε μια ομάδα που είχε ως στόχο να ασχοληθεί με το θέατρο. Σπουδάσαμε στην ίδια σχολή, γίναμε φίλοι, είχαμε κοινές απόψεις και ίδια αισθητική και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια επαγγελματική θεατρική ομάδα ώστε να μπορούμε να εκφραζόμαστε και να δημιουργούμε καλλιτεχνικά μέσα από αυτήν. Επειτα από δεκαπέντε χρόνια φιλίας και σχεδόν δέκα χρόνια κοινής επαγγελματικής πορείας, συνεχίζουμε να δημιουργούμε ιστορίες και παραστάσεις για παιδιά. Πολλές φορές είναι δύσκολο να βγάζεις λιθαράκια από το εγώ για να χτίσεις το εμείς, όταν όμως αυτό συμβαίνει, είναι σχεδόν "παραμυθένιο". Αλλωστε τα παραμύθια τελειώνουν πάντα "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"».

- Η έμπνευσή σας;

«Η καθημερινή επαφή με τα παιδιά είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Επίσης η ανάγκη παιδιών και εκπαιδευτικών να αναζητήσουν και να δούνε κάτι "καινούργιο" σε θεματολογία και μηνύματα που αφορούν το σήμερα. Την ίδια ώρα η δική μας ανάγκη να τσιγκλίσουμε το μυαλό τους με κάτι διαφορετικό, πέρα από τις κλασικές έννοιες του καλού και του κακού. Αντιμετωπίζουμε το παιδί ως ενήλικα και σκεπτόμενο θεατή και προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε τη φαντασία και την κριτική του σκέψη. Λαμβάνουμε πάντα σοβαρά υπόψη πως τα παιδιά θα θέλανε να είναι ο ήρωας σε ένα δικό τους παραμύθι».

- Συνδημιουργούν;

«Πάντα υπάρχει ένα σημείο στα παραμύθια μας που τα παιδιά έχουν χώρο και χρόνο για να συμμετέχουν ή να εξελίξουν την ιστορία. Και αυτή είναι η δική τους στιγμή μέσα στην παράσταση. Μάλιστα φέτος έχουμε μία ηρωίδα που ο χαρακτήρας της αλλάζει. Πότε γίνεται καλή ή ευγενική ή κακομαθημένη, ανάλογα πάντα με την επιθυμία που εκφράζουν οι μικροί θεατές».

- Τι σας ζητούν;

«Τα πιο παράξενα συμβαίνουν στην κουβέντα που έχουμε μαζί τους μετά το τέλος της παράστασης. Είναι η στιγμή που οι εκπαιδευτικοί αντιλαμβάνονται έκπληκτοι πως η νοημοσύνη των παιδιών είναι περισσότερο ανεπτυγμένη απ' ό,τι οι ίδιοι φαντάζονταν, αρκεί τα παιδιά να καταλάβουν πως κάποιος τα προσέχει, τα ακούει ουσιαστικά και τα αντιμετωπίζει ισότιμα».

- Τι σχολιάζουν;

«Στην "Κόκκινη κλωστή" και σε ένα σημείο της δράσης όπου εκφράζαμε το παραμύθι κινητικά, ένα κοριτσάκι ψιθύρισε: "Αυτοί κάνουν μαγικά". Σε μια άλλη παράσταση που ο ήρωας του έργου ζητά τη βοήθεια των παιδιών ρωτώντας τα ποιον δρόμο να διαλέξει, φανερώνοντας πως φοβάται να πάει από ένα συγκεκριμένο σημείο, ένα παιδί τού φώναξε: "Τώρα πρέπει να πας από εκεί για να αντιμετωπίσεις το φόβο σου"! Και πρόκειται για παιδιά παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων».