06 | 10 | 2016

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ''Tο ιστορικό θέατρο ξαναβρήκε τη «φωνή» του έπειτα από σχεδόν 15 χρόνια σιωπής....''

Α​​πό την αρχή της «χρυσής» δεκαετίας του ’80 μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, στο πεδίο του πολιτισμού, ο Πειραιάς δεν είχε πολλά να προσφέρει. Για τους ανήσυχους περί τέχνης Πειραιώτες, η Αθήνα ήταν μονόδρομος ως προορισμός.

24 | 09 | 2016

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Το ταξίδι συνεχίζεται……. Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 24 Σεπτεμβρίου 2016 / 7 μ.μ.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του ΥΠΠΟ, Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς, το Δημοτικό θέατρο Πειραιά, φιλοξενεί αύριο Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2016, 7 μ.μ. την performance «Το ταξίδι συνεχίζεται….

20 | 09 | 2016

ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ 2016 - 2017

Το ΔΘΠ ανοίγεται στο μέλλον με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει καλλιτεχνικές προτάσεις υψηλού επιπέδου καθώς και δράσεις κοινωνικές και εκπαιδευτικές. To ΔΘΠ ορμά έξω στην κοινωνία θέλοντας να αφουγκραστεί τις ανάγκες και να συναισθανθεί τον κόσμο. Είμαστε εδώ και είμαστε εδώ για σας. Πρόσωπα, πορτραίτα του διαφορετικού, αναστοχασμός του ανθρώπινου, ανακάλυψη του μέλλοντος. Από το πρόσωπο στην ιστορία, από το άτομο στο συλλογικό χρόνο, από το ατομικό στο όλο, στο θέατρο είμαστε μαζί και μαζί oνειρευόμαστε. Νίκος Διαμαντής Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΔΘΠ

18 | 07 | 2016

Θάλασσα στην άκρη, η Ελλάδα – Climbing the sea

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ,ως πύλη πολιτισμού, σε μια πόλη - πύλη της Μεσογείου, εγκαινιάζει την συνεργασία του με τον ΟΛΠ, με σειρά δράσεων που στόχο έχουν την ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού: τόπο διαλόγου και ανταλλαγής με τους άλλους λαούς.

13 | 07 | 2016

IANOS / Θεατρικές Συναντήσεις | Νίκος Διαμαντής Ο Νίκος Θρασυβούλου συνομιλεί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκο Διαμαντή. Μια συζήτηση, σε πρώτο πρόσωπο, για την τέχνη, την κοινωνία, τη ζωή.

Ο Νίκος Θρασυβούλου συνομιλεί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκο Διαμαντή στον ΙΑΝΟ στις 26 Σεπτεμβρίου. Είσοδος ελεύθερη Χορηγός επικοινωνίας: ΒΗΜΑ FM Η εκδήλωση θα προβάλλεται ζωντανά και στο ianos.gr

16 | 06 | 2016

ΝΕΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ: ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΕΛΦΩΝ

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και ο Νίκος Διαμαντής - καλλιτεχνικός διευθυντής - πιστεύουν στις συνεργασίες.

07 | 06 | 2016

NOW Ιούνιος 17-18-19 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Λογοτεχνία, Συζητήσεις, Εικαστικά, Περφόρμανς, Ντοκιμαντέρ

Συγγραφείς, καλλιτέχνες και άνθρωποι του πολιτισμού συναντιούνται για πρώτη φορά επί ένα τριήμερο στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, σε ένα πρόγραμμα με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

02 | 06 | 2016

ΠΑΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ.... ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ, ΠΑΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΧΟΡΟΣ, ΘΕΑΤΡΟ, ΜΟΥΣΙΚΗ.... ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ Το ρεμπετικο και λαϊκό τραγούδι στον 20ο αιώνα

27 | 05 | 2016

«Στης Θάλασσας την άβυσσο να πνίξουμε τον Δράκο, να γίνει βράχος και γιαλός, να στέρξουν τα ξενάκια...» από το Πειραϊκό Φωνητικό Σύνολο «Libro Coro»

Το Πειραϊκό Φωνητικό Σύνολο «Libro Coro» σε διδασκαλία - διεύθυνση Ανθής Γουρουντή, παρουσιάζει τη μουσική παράσταση με τίτλο «Στης Θάλασσας την άβυσσο να πνίξουμε τον Δράκο, να γίνει βράχος και γιαλός, να στέρξουν τα ξενάκια...», στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016 και ώρα 20.00

25 | 05 | 2016

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ - ΗΜΕΡΕΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά συμμετέχει στις ΗΜΕΡΕΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, εναρμονίζεται με το πρόγραμμα αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας πρωτοβουλίας του Δήμου Πειραιά και παρουσιάζει ένα πρόγραμμα το οποίο απευθύνεται στους κατοίκους του Πειραιά, όλων των ηλικιών, υιοθετώντας παράλληλα μια κοινωνική πολιτική. Στο πλαίσιο των ΗΜΕΡΩΝ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, παρουσιάστηκε στο ΔΘΠ δύο διαφορετικές παραστάσεις, με πολύ χαμηλό εισιτήριο.

23 | 05 | 2016

EΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ - Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Πειραιά για παιδιά με αυτισμό - ‘’ κοίτα με για να σε δω ‘’ 23-29 Μαΐου 2016

Tα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 25 /5/2016 και ώρα 8:00μ.μ στο χώρο του φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

16 | 05 | 2016

2η Πλατφόρμα Θεατρικής Μαθητικής Δημιουργίας Δημοτικών Σχολείων «re-start ή το θέατρο αλλιώς» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Διήμερο παρουσίασης θεατρικών μαθητικών δημιουργιών των Δημοτικών Σχολείων της Διεύθυνσης, Σάββατο 28 (10.00-12.30) & Κυριακή 29 Μαΐου (10.30-12.30) 2016 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

16 | 05 | 2016

«Καθρεφτίζοντας τα χαρούμενα, υγιή και ισορροπημένα παιδιά….» / Πέμπτη 9 Ιουνίου/ ώρα 18.00/είσοδος ελεύθερη

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα πλαίσια των εκδηλώσεων ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ 2016 φιλοξενεί ομιλία της Σχολικής Ψυχολόγου - Ψυχοθεραπεύτριας (υποψήφιας Διδάκτορος του Πανεπιστημίου Βρυξελλών) και Σχολικής Συμβούλου κας Καλλιρρόης Ντινοπούλου, την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016 και ώρα 18:00 στο Φουαγιέ Α του Θεάτρου, με τίτλο: «Καθρεφτίζοντας τα χαρούμενα, υγιή και ισορροπημένα παιδιά….» η οποία θα απευθύνεται σε γονείς παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας (0-12 ετών).

11 | 05 | 2016

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ Κριτική Προδοσία Από Ιλειάνα Δημάδη

Πόσο ευχάριστη και συνάμα στοχαστική μπορεί να είναι η παράσταση ενός έργου του Πίντερ; «Αναπάντεχα πολύ» μοιάζει να απαντά ο Γιάννης Μόσχος, ανεβάζοντας την «Προδοσία» σαν ένα περιπατητικό, σκεπτόμενο, εξαιρετικά σκηνοθετημένο και καλοπαιγμένο θέαμα.

11 | 05 | 2016

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΕΡΤ Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα /Τετάρτη 18 Μαΐου /ώρα έναρξης 20.30.

Την Τετάρτη 18 Μαΐου η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα θα παρουσιάσει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη «Δωδεκανησιακή Σουίτα αρ. 1» του Γιάννη Κωνσταντινίδη, αποσπάσματα από τη «Μουσική των Νερών » του G. F. Handel και το Συμφωνικό Ποίημα «Σεχραζάντ» του Ν. R. Korsakov.

09 | 05 | 2016

Διονύσης Χαριτόπουλος, 40 χρόνια γραπτώς…. στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 9 Μαΐου, 7.30 μ.μ.

09 | 05 | 2016

Ολοκλήρωση διημέρου μαθητικών παραστάσεων του προγράμματος "Τρίτο κουδούνι"

Τρίτο κουδούνι ή Το θέατρο αλλιώς Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά χτυπά η καρδιά της θεατρικής παιδείας 7 σκηνοθέτες, 7 θεατρικά έργα, 7 σχολεία 2 ημέρες μαθητικών παραστάσεων στο ΔΘΠ Τι μπορεί να συμβεί όταν το θέατρο πάει στο σχολείο; Όταν η θεατρική αγωγή μεταμορφώνεται σε θεατρική πράξη; Όταν νέοι σκηνοθέτες διαφορετικού ύφους συναντούν μαθητές διαφορετικών ηλικιών;

25 | 04 | 2016

ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΙΝΤΕΡ…. 8 ακόμη παραστάσεις στο ΔΘΠ Σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος 7- 10 Μαΐου και 14 -17 Μαΐου Λόγω της μεγάλης επιτυχίας, η Προδοσία του Πίντερ, συνεχίζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στους τρεις ρόλους του έργου τρεις σημαντικοί ηθοποιοί της νεότερης γενιάς: Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Σκουλά και Νίκος Ψαρράς, στην πρώτη τους συνεργασία με τον σκηνοθέτη Γιάννη Μόσχο.

13 | 04 | 2016

Της μ(Μ)ηλιάς και του μήλου ΛΥΚΕΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Το μήλο και η μηλιά ως εθιμικά σύμβολα του παραδοσιακού βίου και ως μεταφορικές αναφορές, που θησαυρίζονται στον έμμετρο και πεζό λόγο του λαού μας, αποτελούν τον κεντρικό άξονα αυτής της μουσικοχορευτικής παράστασης.Τρίτη 3 Μαϊου 2016 Ώρα 9 μ.μ.

11 | 04 | 2016

Η ζωή μου όλη .... Λούκα Κατσέλη / Δευτέρα 11 Απριλίου / 7.00 μ.μ.

Με την οικονομολόγο, πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και Πρόεδρο του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας, Λούκα Κατσέλη, ολοκληρώνεται , την Δευτέρα 11 Απριλίου, ο κύκλος των συναντήσεων, Η ζωή μου όλη….. στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε επιμέλεια Θανάση Θ. Νιάρχου.

05 | 04 | 2016

monopoli.gr Θεατής: "Προδοσία" του Χάρολντ Πίντερ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Νίκος Ρουμπής

Εντυπώσεις από το έργο "Προδοσία" του Χάρολντ Πίντερ, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Μόσχος στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.

04 | 04 | 2016

«Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ Ο Πίντερ του Πειραιώς: Μία (πολύ) ευχάριστη έκπληξη. Από Παύλος Νεραντζιώτης

Ο προικισμένος σκηνοθέτης Γιάννης Μόσχος, διάλεξε ένα από τα ωραιότερα έργα του Πίντερ για την «κάθοδό του» στο Πειραιά. Και ένα καταπληκτικό θέατρο, το Δημοτικό Πειραιώς, το καλύτερο αναμφισβήτητα της πόλης.

22 | 03 | 2016

LIFO Κριτική για την "Προδοσία" του Χάρολντ Πίντερ στο Θέατρο του Πειραιά από την Ματίνα Καλτάκη. Η ιστορία μιας «παράνομης» ερωτικής σχέσης σε εννιά σκηνές

Η ιστορία μιας «παράνομης» ερωτικής σχέσης σε εννιά σκηνές ......

22 | 03 | 2016

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ «Προδοσία», ένα παιχνίδι με τον χρόνο και τον χώρο από την ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ

Στην «Προδοσία» που έστησε ο Γιάννης Μόσχος στο Δημοτικό του Πειραιά, το κοινό περιηγείται αναζητώντας τη συνέχεια της ιστορίας του Πίντερ. Ανεβαίνει τη σκάλα, ακολουθεί τις ταξιθέτριες στο μεγάλο φουαγιέ του ορόφου, θαυμάζει την αίθουσα με τους έξι πολυελαίους, τις βελούδινες κουρτίνες, την περίτεχνη οροφή με τα φατνώματα, κι έπειτα διστακτικά κάθεται στις καρέκλες. Και όταν καθίσει κι ο τελευταίος θεατής, οι τρεις ηθοποιοί ξετυλίγουν την προδοσία που όρισε για όλους ο χρόνος, αποκαλύπτοντας τους εαυτούς τους.

22 | 03 | 2016

Μια «Προδοσία» εξ επαφής, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά της Όλγας Σελλά

Previous Next «Καθήστε σε όποια θέση θέλετε», λένε οι ταξιθέτες στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, σε όσους έχουν στα χέρια τους τα εισιτήρια για την παράσταση «Προδοσία», το πιο δημοφιλές και πλέον παιγμένο από τα έργα του Χάρολντ Πίντερ. Εχουμε ήδη καθήσει στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου, και πριν ξεκινήσει η παράσταση, ένας άνθρωπος του θεάτρου, μαζί με την παραίνεση για απενεργοποίηση των κινητών τηλεφώνων μας, μας εξηγεί ότι στη διάρκεια της παράστασης θα ακολουθούμε τους ηθοποιούς σε διάφορους χώρους του υπέροχου αυτού κτιρίου.

15 | 03 | 2016

Γιώργος Μπαμπινιώτης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά /Δευτέρα 21/03 Ώρα έναρξης 7.00 μ.μ

Τον καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη, υποδέχεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την Δευτέρα 21 Μαρτίου, ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Η ζωή μου όλη…. Καθηγητής Γλωσσολογίας με ευρεία επιστημονική δράση και ενεργό συμμετοχή σε επιστημονικές εταιρείες, συμβούλια, ελληνικά και ξένα επιστημονικά συνέδρια, ο Γ. Μπαμπινιώτης, αφιερώθηκε από πολύ νωρίς στην μελέτη και την έρευνα της γλώσσας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Γ. Μπαμπινιώτης ανήκει στους εισηγητές της Σύγχρονης (Μοντέρνας) Γλωσσολογίας στην Ελλάδα. Εισήγαγε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την Κειμενογλωσσολογία και την Υφολογία, αναδεικνύοντας επιστημονικά τον ρόλο της γλώσσας στα λογοτεχνικά και μη λογοτεχνικά κείμενα και τις μεθόδους ανάλυσης των κειμένων. Επέμεινε ιδιαιτέρως στον τρόπο διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας βάσει της επικοινωνιακής μεθόδου συνδυασμένης με τη γραμματική και τη σύνταξη Ασχολήθηκε συστηματικά με τη λεξικογραφία. Καρπός της ενασχόλησής του με τα αντικείμενα αυτά είναι συνολικά 11.500 σελίδες (και τα 8 λεξικά). Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στο πλαίσιο των συναντήσεων Η ζωή μου όλη ακολουθούν: Άλκη Ζέη 04/04 Λούκα Κατσέλη 11/04 Δευτέρα 7.00 μ.μ. – 8.30 μ.μ. Είσοδος: 5 ευρώ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς Τηλ: 2104143307, 2104143310 www.dithepi.gr

15 | 03 | 2016

Κριτική για την παράσταση "Προδοσία" Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

Το Δημοτικό θέατρο Πειραιά ,πλέον ,κάνει τις δικές του παραγωγές και σιγά σιγά βρίσκει το «ρόλο» που του ταιριάζει ανάμεσα στις άλλες θεατρικές σκηνές και δεν είναι άλλος από τον πρωταγωνιστικό.

08 | 03 | 2016

ΕΘΝΟΣ Πίντερ στο φουαγιέ και το μπαρ ....Η «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ από την Αντιγόνη Καράλη

ΠΡΕΜΙΕΡΑ Πίντερ στο φουαγιέ και το μπαρ

08 | 03 | 2016

EFSYN ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ: «Ας κάνουμε μια κίνηση προς τα εμπρός ως κοινωνία» από την Έφη Μαρίνου

Η «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ, ένα από τα σπουδαία έργα του σπουδαίου Βρετανού δραματουργού, παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά σε μια παράσταση-περιήγηση στον χώρο και τον χρόνο. Στους τρεις ρόλους τρεις σημαντικοί ηθοποιοί, οι Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Σκουλά και Νίκος Ψαρράς, στην πρώτη τους συνεργασία με τον σκηνοθέτη Γιάννη Μόσχο. Το έργο πρωτοανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το 1978, σε σκηνοθεσία Πίτερ Χολ και τρία χρόνια αργότερα για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Στη νέα σκηνική εκδοχή του οι θεατές περιηγούνται μαζί με τους ηθοποιούς σε διάφορους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά (σκηνή, μπαρ, φουαγέ, κλιμακοστάσια) όπου εξελίσσονται οι εννέα σκηνές του έργου, το οποίο ξεκινά στο σήμερα και τελειώνει εννέα χρόνια πριν... Ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία των τριών ηρώων του (τη διαδρομή της ερωτικής σχέσης ενός άντρα με τη σύζυγο του καλύτερου του φίλου) μέσα από εννέα σύντομες σκηνές, χρησιμοποιώντας μια ανατροπή: οι σκηνές ακολουθούν ανεστραμμένη χρονολογική σειρά. Μαρία Σκουλά, Γιώργος Γλάστρας , Νίκος Ψαράς Μαρία Σκουλά, Γιώργος Γλάστρας , Νίκος Ψαράς | Οι θεατές παρακολουθούν από απόσταση αναπνοής τα πρόσωπα, βλέπουν μέσα από το μικροσκόπιο τις αλλαγές στη στάση και τη συμπεριφορά που τους επιφυλάσσει ο χρόνος, αυτή τη διαρκή «προδοσία» όλων μας απέναντι στους άλλους, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. «Το έργο παλαντζάρει μεταξύ κωμωδίας και δράματος, δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις», λέει ο Γιάννης Μόσχος. «Σε πρώτο πλάνο βλέπουμε τη σχέση ενός παράνομου ερωτικού δεσμού, του άντρα με τη γυναίκα του καλύτερού του φίλου. »Το έργο ξεκινάει δύο χρόνια αφότου οι δύο εραστές έχουν χωρίσει. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο χρόνος αρχίζει να ξεφλουδίζεται προς τα πίσω για να φτάσει στην αρχή του δεσμού τους, εννέα χρόνια πριν. Το κείμενο παρουσιάζει όλα τα στοιχεία ενός κωμικοδραματικού μπουλβάρ. »Ο Πίντερ χρησιμοποιώντας τα ίδια τα εργαλεία αυτού του είδους, συγχρόνως τα «καταργεί», χωρίς να αρνείται την τυπική δομή, τον παράνομο δεσμό, τα προβλήματα που δημιουργούνται, το πώς ο σύζυγος ενημερώνεται για την απιστία, το πώς κρύβεται ο ένας από τον άλλον. »Ο Πίντερ παίρνει τη μυθοπλασία, τους κώδικες του μπουλβάρ ακόμα και τη γλώσσα, απολύτως συνειδητά, γιατί στην πορεία όλα τα μεταποιεί σε κάτι καινούργιο. Αποδομεί την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο και αποκαλύπτει έναν άλλο τρόπο γραφής, αυτόν που έμελλε ν’ αλλάξει τα πάντα στο παγκόσμιο θέατρο. Ο Πίντερ είναι ο πρώτος συγγραφέας που γράφει διαλόγους οι οποίοι αυτοϋπονομεύονται, κάποτε στα όρια του παράλογου. Οι ήρωες απαντούν όχι κυριολεκτικά αλλά σύμφωνα μ’ αυτό που προσλαμβάνουν ως αίσθηση από τα λεγόμενα του άλλου». • Μια τεχνική που είναι εύληπτη πλέον από το κοινό; Η τάση που δεν μας είναι ξένη, υπάρχει στην καθημερινότητα της ζωής, κι εμείς υποσκάπτουμε τον διάλογο μεταξύ μας. Η θεατρική γραφή αρνούνταν να την αξιοποιήσει μέχρι που το έκανε ο Πίντερ. Υπήρχε δηλαδή η λογική του καλοφτιαγμένου έργου, η επεξεργασία της ερωταπόκρισης των προσώπων, αλλά έλειπε η γλωσσική πραγματικότητα της εποχής. Μέσα σ’ όλη την μπαναλιτέ κατάσταση των δύο εραστών παρεισφρέουν πληροφορίες σχετικά με το τι λένε, τι εννοούν, τι υπάρχει κάτω από τις σιωπές. Ο συγγραφέας αφήνει χώρο στην πράξη του θεάτρου. Ως εξαιρετικός σκηνοθέτης και ηθοποιός επίσης, όχι μόνο σε έργα του, αντιλαμβάνεται ότι το έργο ολοκληρώνεται με τη σκηνική πράξη, εκεί αποτυπώνεται το αποτέλεσμα του λόγου. Γι’ αυτό ζητά η διαδικασία να ζωντανέψει την πραγματικότητα της κατάστασης, να γίνει εμφανές τι διαμείβεται υπογείως αντίθετα με ό,τι λέγεται επιφανειακά. Πρόκειται για τα πιο βατά έργα του Πίντερ, μια οικεία ιστορία με την παραδοξότητα του αντεστραμμένου χρόνου - νομίζω ότι για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε αυτή η φόρμα του χρόνου. Η παράσταση εξελίσσεται σε διάφορους εμβληματικούς χώρους του θεάτρου μέχρι να φτάσει στη σκηνή. Η ιδέα γεννήθηκε εξ αρχής. Ηθελα την κοντινή σχέση των θεατών με τους ηθοποιούς, την παρατήρηση μέσα από την «κλειδαρότρυπα». • Το ξετύλιγμα του χρόνου προς τα πίσω προδίδει τις αλλαγές των προσώπων; Αυτό το στοιχείο είναι τρομερά αποκαλυπτικό για το πώς αλλάζουμε στο πέρασμα των χρόνων. Βλέποντας τα πράγματα προς τα πίσω καταλαβαίνουμε πόσο διαφορετικοί έχουμε υπάρξει σε πιστεύω, αισθήματα, ιδεολογίες, ιδανικά. Στον παρόντα χρόνο δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο ευάλωτοι είμαστε στις αλλαγές, δεν σκεφτόμαστε πόσο ανθεκτικές είναι οι απόψεις, οι πράξεις για τις οποίες δίνουμε μέχρι και μάχες. Δεν επιστρέφουμε στο παρελθόν να συνειδητοποιήσουμε πόσο αλλού έχουμε μετακινηθεί. • Μήπως επειδή το σύνθημα της ζωής είναι να κοιτάζουμε μπροστά; Ναι, γιατί πώς αλλιώς μπορείς να ζήσεις; Το παρόν και το μέλλον σε τραβάνε μπροστά. Αφήνεις το χτες και οραματίζεσαι, επιλέγεις, σχεδιάζεις για το αύριο. • Η εποχή βοηθάει στο να ονειρεύεσαι; Δεν είμαι αιθεροβάμων. Ξέρω ότι όλα τριγύρω συνεργούν στην κατάθλιψη. Ομως η ζωή συνεχίζεται. Οσο κυνική θεώρηση κι αν έχεις για τα πράγματα, κινείσαι προς τα εμπρός αναπόφευκτα. Αρα οφείλεις να αισιοδοξείς σε πείσμα των δυσκολιών. Δεν είναι μικρό να ονειρευόμαστε. Να φτιάξεις, να δημιουργήσεις κάτι. Είναι κι αυτό ένα όραμα. Κάτι ελάχιστο, δεν προτείνω ν’ αλλάξεις την ανθρωπότητα. Μια ανεπαίσθητη έστω κίνηση που θα μας πάει παρακάτω. Να προχωρήσουμε προσωπικά αλλά και ως κοινωνία. Ο καθένας σε ό,τι του αναλογεί. Ακούγεται λίγο ουτοπικό αλλά από κάπου πρέπει να πιαστούμε. • Μια ιστορία απιστίας δεν θεωρείται μπανάλ στις μέρες μας; Εννοείται, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο του έργου. Δεν είναι η απιστία αλλά η προδοσία. Από τη μια υπάρχει η κυριολεξία της λέξης, η προδοσία στον έρωτα, τη φιλία, τα ιδανικά, την εμπιστοσύνη, την αλήθεια, την πραγματικότητα, αλλά συγχρόνως η προδοσία του χρόνου. Προδίδουμε τον εαυτό μας ή ο χρόνος μάς προδίδει; Η αλήθεια είναι τώρα. Αύριο μπορεί να είναι άλλη. Αυτό που θεωρώ και ομολογώ ως πραγματικότητα αυτή τη στιγμή, μπορεί γρήγορα ν’ αλλάξει. Οπως και τα αισθήματά μας που μοιάζει να τα προδίδουμε στο μέλλον. • Ο άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να αρπαχτεί από το τώρα, να επενδύσει σ’ αυτό που νιώθει, που σκέφτεται. Είναι γιατί χρειάζεται μια σταθερή αναφορά ακριβώς επειδή η ζωή είναι τόσο ρευστή. Να πατήσεις κάπου, να έχεις συνενόχους, να νιώσεις ασφαλής. Αδυνατούμε να διαχειριστούμε το ευμετάβλητο της ζωής, παρ’ όλο που ξέρουμε καλά ότι υπάρχει και ρυθμίζει ερήμην μας τα πάντα. Είναι ανέφικτο να επενδύεις. Υπάρχει μόνον η αλήθεια της στιγμής. Στην αντίληψη του Πίντερ, όχι στον τρόπο γραφής, παρατηρώ μια συγγένεια με τον Τσέχοφ. Πρώτος σαρκάζει τον εαυτό του, δεν είναι επικριτικός στον τρόπο συμπεριφοράς των ηρώων του. Εχει συμπόνια για την ανθρώπινη κατάσταση, μεγάλη κατανόηση για την ανοησία όλων μας. • Η παράστασή σας στο Φεστιβάλ Αθηνών πέρσι, βασισμένη σε διηγήματα του Τσέχοφ, γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Να πω ότι δεν το χάρηκα;... Μια ωραία συγκυρία, από τα λίγα πράγματα που έχω κάνει και δεν βρήκα κάτι αρνητικό. Αυτό δεν σου συμβαίνει συχνά αν δεν είσαι ψώνιο και νομίζεις ότι η δουλειά σου είναι σωστή, καταπληκτική. Αισθάνθηκα ότι κάτι έγινε που ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Στο θέατρο συνεργούν πολλοί παράγοντες για μια επιτυχία. Τον αγαπώ πολύ τον Τσέχοφ, χρόνια είχα στο κεφάλι μου να κάνω κάτι με τα διηγήματά του. • Πόσο ρόλο παίζει τελικά η διανομή; Ο Μίνως Βολανάκης, που θαυμάζω απεριόριστα, έλεγε ότι το 70% μιας παράστασης οφείλεται στη διανομή. Είχε πολύ δίκιο, η διανομή αφορά ένα μεγάλο κομμάτι της σκηνοθεσίας. Εγώ δεν ανήκω στους σκηνοθέτες που δουλεύουν μια αυστηρή φόρμα, μια συγκεκριμένη άποψη. Θεωρώ πολύ σημαντικό παράγοντα την πίστη μου στους ηθοποιούς, πώς θα συνδιαλλαγούμε με το κείμενο, πώς θα συνομιλήσουμε μ’ αυτό στην εποχή μας. Μια παράσταση χωρίς ηθοποιούς δεν γίνεται, χωρίς σκηνοθέτη δεν γίνεται. Κι έχουμε πολλούς και πολύ καλούς ηθοποιούς. Και μάλιστα από όλες τις γενιές. Το προσφυγικό με τρομάζει • Πίντερ στο Δημοτικό Θέατρο στον Πειραιά κι ένα κύμα προσφύγων στο λιμάνι. Παρακολουθώ έντρομος τι γίνεται. Το προσφυγικό ζήτημα με τόσες πτυχές στην αντιμετώπισή του είναι πια τρομακτικό. Η Ιστορία δεν μας διδάσκει τελικά τίποτα. Οι πόλεμοι, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι πρόσφατα γεγονότα. Η ηρεμία των τελευταίων χρόνων ήταν λοιπόν προσωρινή ή νομίζαμε ότι υπήρχε. Φοβάμαι ότι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Νιώθω μια ανησυχία, μακάρι να διαψευστώ, ότι κάτι κακό θα σκάσει. Δεν είναι η οικονομική πίεση μόνο, αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης του προσφυγικού. Η Ευρώπη διαλύεται, είναι πασιφανές πια. Σκέφτομαι ότι λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, η ίδια εξαθλίωση και οικονομική ανέχεια υπήρχε. Φανταζόταν κανείς τότε ότι θα οδηγούσε στον ναζισμό, στην ισοπέδωση της Ευρώπης; • Τελικά οι λαοί δεν διδάσκονται ποτέ; Αποδεικνύεται πως όχι, αφού επιστρέφουν στα ίδια λάθη. Θα περίμενε κανείς η ιστορία του τελευταίου αιώνα σε κάτι τουλάχιστον να μας ήταν χρήσιμη. Και τότε δεν υπήρχε καν πληροφόρηση. Σήμερα, στον κόσμο της τεχνολογίας, μοιάζει σαν να μην ξέρουμε τίποτα, ανήμποροι παρακολουθούμε τα γεγονότα να συμβαίνουν και δεν έχουμε τρόπο να τα αποκωδικοποιήσουμε. Στη χώρα μας επικρατεί ένα νεφέλωμα πολιτικό. Ποιος να νιώσει ασφαλής; Κάθε φορά κι ένας ακόμα πιο οδυνηρός συμβιβασμός. Ελπίζω σ’ ένα αστικό προοδευτικό κόμμα που θα μπορεί να εφαρμόσει τα στοιχειώδη μέσα σ’ ένα πλαίσιο στεγανών που, δυστυχώς, υφίστανται αντικειμενικά. Το να έχουμε φρούδες ελπίδες μιας γενικότερης ανατροπής δεν χρησιμεύει, ειδικά τώρα. Δεν νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι για επανάσταση... • Μπορούμε να απαλλαγούμε από την κατάρα του διχασμού; Ο διχασμός αφορά τον τρόπο που κινείται η δημόσια ζωή του τόπου. Από παλαιότερα και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλα ήταν πάντα ακραία, αφοριστικά. Οι επικεφαλής κομμάτων, οργανισμών, φορέων, κινήσεων μας ζητούν να γίνουμε οπαδοί είτε της μιας πλευράς είτε της άλλης. Μας λείπουν ηγέτες με την ουσιαστική έννοια του όρου, αυτοί που δεν θα ζητήσουν οπαδούς, αλλά θα παράξουν έργο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να φτιαχτούν δομές. Τα πρόσωπα μετράνε, έτσι εντείνεται η προσωπολατρία, η ανάγκη να πιστέψεις σ’ έναν σωτήρα. Το σταριλίκι έχει σημασία, το εξώφυλλο και όχι η εργασία. Μάλλον πρόκειται για άρνηση της πραγματικότητας. INFO: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32 και Βασιλέως Γεωργίου, τηλ.: 210 4143310). Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος. Σκηνικά - Κοστούμια: Τίνα Τζόκα. Κίνηση: Ανθή Θεοφιλίδου. Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Σκουλά, Νίκος Ψαρράς. Ωρες παραστάσεων: Σάββατο 18.00, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη 21.30.

07 | 03 | 2016

ARTPLAY «Η Προδοσία είναι ένα έργο που αγαπώ πολύ και ως πρώτη ιδέα ήταν να γίνει μέσα στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου από τη Μάνια Ζούση

07 | 03 | 2016

ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΗΣ ΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΛΟΓΟΙ ΥΓΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΤΟ ΔΘΠ.

04 | 03 | 2016

tospirto /Είδα: το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου απο τη Στέλλα Χαραμή

Πληθωρικό, μέσα στις αντιφάσεις του ανέβασμα, πάνω στο κλασικό κείμενο. Για όσους είχαν δει τη μεταφορά του σαιξπηρικού έργου από τον Μπαζ Λούρμαν στο σινεμά, ο Κωνσταντίνος Ρήγος ακολουθεί την πεπατημένη. Για όσους πάλι, είναι εξοικειωμένοι με τη δουλειά του Έλληνα σκηνοθέτη ο Ρήγος είναι απλώς ο εαυτός του. Πράγματι, ο δεύτερος επιλέγει να δει τον πλέον κλασικό Σαίξπηρ με τα φίλτρα του Λούρμαν: Ποπ και dark wave αισθητική, κινηματογραφικός ρυθμός, σύγχρονη κινησιολογική γλώσσα κι όλα αυτά διαποτισμένα από ένα πνεύμα ρομαντισμού εποχής. Όπως και ο Λούρμαν στην ταινία του 1996 έτσι και ο Κωνσταντίνος Ρήγος τώρα, στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», διαχειρίζονται κάτι από το «πρωτότυπο» του μεγάλου Ελισαβετιανού – στη δική μας περίπτωση είναι η έμμετρη, λόγια μετάφραση του Δημήτριου Βικέλα από τα τέλη του 19ου αιώνα. Εκκεντρική επιλογή που δημιουργεί μια προφανή αντίθεση ανάμεσα στην εικόνα και στο λόγο.

29 | 02 | 2016

Μια Ιουλιέττα αλλιώτικη από τις άλλες, χάρη στον ρηξικέλευθο Κωνσταντίνο Ρήγο. γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας

Μια Ιουλιέττα αλλιώτικη από τις άλλες, χάρη στον ρηξικέλευθο Κωνσταντίνο Ρήγο. Ἀναρτήθηκε στὶς 02/29/2016 ἀπὸ τὸν/τὴν grafei ΡΩΜΑΙΟΣΚΑΙΙΟΥΛΙΕΤΤΑ1 Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Εκεί που δεν άντεξε να φτάσει η Κατερίνα Ευαγγελάτου στον αιρετικό, εκσυγχρονισμένο «Φάουστ» του Γκαίτε, έφτασε ο ρηξικέλευθος Κωνσταντίνος Ρήγος με το αριστούργημα του Σαίξπηρ, που μόνο ρομαντικά μπορούσαμε μέχρι τώρα να το δεχθούμε, ξεχνώντας βεβαίως ότι το ελισαβετιανό θέατρο και το ταραχώδες κοινό του, ήταν ένα «θέατρο της σκληρότητας», μακριά πολύ από κάθε κοινωνική ευπρέπεια (εντός κι …εκτός σκηνής). Το Political correct αλλάζει από εποχή σε εποχή κι από πολιτισμό σε πολιτισμό… Ευτυχώς. Αλλιώς θα πλήτταμε κι η Τέχνη θα ήταν κάτι μουσειακά στατικό. ΡΩΜΑΙΟΚΑΙΙΟΥΛΙΕΤΤΑ2 Το χυδαίο γυμνό και η τσογλανιά των συμμοριών Καπουλέτων και Μοντέγων, αναδεικνύεται χορογραφικώς από τον Κωνσταντίνο Ρήγο, με την άψογη μεταμοντέρνα αισθητική του, που προσπερνάει το κιτς και το χυδαίο για να αναχθεί σε έναν άλλον, υψηλότερο κώδικα απολύτως αναγνωρίσιμο. Μάλιστα. Εγώ, που έχω μάλλον συντηρητικά γούστα («εν αρχή ην ο θεατρικός λόγος» και τέτοια…), όχι μόνον δεν σοκαρίστηκα από τα αποτέλεσμα (όπως κάποιες πειραιώτισσες κυρίες, λάτρεις του επισκόπου τους, αίτιναι εβιάσθησαν να εγκαταλείψουν άρον-άρον την γκλαμουράτη αίθουσα του ανακαινισθέντος «Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς)… όχι μόνον δεν ένιωσα αποτροπιασμόν και θεατρικήν φρίκην, έτσι πού να βγω μετά να βρίζω Χουβαρδάδες, Βέλτσους και άλλα συναφή είδη, αλλά χειροκρότησα άνευ επιφυλάξεως ένα θέμα βγαλμένο λες από τις υποβαθμισμένες αστικές συνοικίες, με τη βία και τη μισαλλοδοξία να χτυπάνε κόκκινο. Ακόμα και το μελοδραματικό τέλος φωτίστηκε από μιαν άλλη, απροσδόκητη οπτική γωνία: της αναπότρεπτης έλξεως από το Σκότος, που καταβαραθρώνει κάθε υποψία φωτός που θα …ξεμυτίσει, ως δειλή φλογίτσα, έστω. Αυτή η παράσταση μου έλυσε και την απορία ενός ανωνύμου γράφοντος σε γκράφιτι από τοίχο των Εξαρχείων, όπου κατοικώ και διαμένω: «Γιατί άραγε όταν ο Ρωμαίος ερωτεύεται την Ιουλιέτα ζει πάντοτε ένα δράμα;». Μα είναι πάρα πολύ απλό καλέ μου. Γιατί ο Έρωτας, ο αυθεντικός χυμώδης έρωτας, με …τα όλα του, είναι η πλέον επαναστατική πράξις στο Σύμπαν το πλατύ, γιατί συνενώνει τα ετερόκλητα και συμφιλιώνει τα μισούμενα, δημιουργώντας ακατανίκητον βαρυτικήν έλξιν, εκεί όπου μόνον οι φυγόκεντρες δυνάμεις και η άπωσις εβασίλευον μέχρι πρότινος. Κβαντική Φυσική. Χάρη σε αυτόν τον Ορφικό (απολύτως υλο-ενεργειακό και καθόλου μετα-φυσικό) Έρωτα, θαυμάζουμε κάθε νύχτα τον έναστρο ουρανό. Όπου βλέπουμε φως, δύο τουλάχιστον άτομα εθυσίασαν το «εγώ» και την ατομικότητά τους για την Αγάπη, πυραναλωνόμενοι στην πυρκαγιά ενός έρωτα αναπότρεπτου κι αναπόδραστου. Γι’ αυτό ζουν πάντα ένα δράμα ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέττα: γιατί η ηδονή τους με οδύνη πληρώνεται κι η μοιραία γνώσις με θάνατον εξαγοράζεται. Τόσο απλά, αρχετυπικά και τελεσίδικα. Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες για ανοργασμικές κυράδες. Κι αν σας ομιλώ, εις τόνον υψηλότερον του συνήθους, είναι γιατί αν ήμουν σκηνοθέτης και είχα τα κότσια, έτσι θα σκηνοθετούσα το σαιξπηρικό δράμα. ΡΩΜΑΙΟΣΚΑΙΙΟΥΛΙΕΤΤΑ3 Εύγε Κωνσταντίνε Ρήγε. Μετά από διάφορες κιτς περιπλανήσεις σου, βρήκες επιτέλους το δρόμο προς το αυθεντικό θέατρο της σκληρής ερωτικότητας, της φιλοσοφικής καθαρότητας, της εκφραστικής απλότητας, της ελληνορωμαϊκής ομορφιάς. Έρρωσο! Μετά ενθουσιώδους μανίας, Κωνσταντίνος Μπούρας

22 | 02 | 2016

ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΡΗΓΟΥ

ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ.... ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ Κάπου, σε μια παράξενη χώρα, δύο Ιουλιέττες, επτά Ρωμαίοι, ένας ιερέας, μια υψίφωνος, μια μέτζο σοπράνο και 34 νέοι ηθοποιοί, ερωτεύονται, τραγουδούν, χορεύουν, παλεύουν συγκρούονται, παθιάζονται, αναζητούν την ζωή…. Μαζί τους …… ο Ακύλλας Καραζήσης και η Μαρία Σκουλά. Σύνθεση και εκτέλεση μουσικής Γιώργος Κατσής, Αντώνης Σταμόπουλος

18 | 02 | 2016

culturenow: Δύο Ιουλιέτες και επτά Ρωμαίοι καταλαμβάνουν το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά!από την Εριέττα Μπελέκου

Με αφορμή την παράσταση , εννέα ταλαντούχοι και ελπιδοφόροι αντιπρόσωποι της νέας γενιάς ηθοποιών που έχουν αναλάβει να ζωντανέψουν αυτή την «καταδικασμένη από τα αστέρια» ιστορία αγάπης επί σκηνής, περιγράφουν μέσα σε λίγες φράσεις την δική τους προσωπική οπτική για το έργο του Σαίξπηρ και τους ρόλους που ερμηνεύουν.

15 | 02 | 2016

MONOPOLY: Κ.Ρήγος: Και να έχω πει πως “πεθαίνω από έρωτα” δεν το έχω πράξει... απο την Στέλλα Χαραμή

«Τέτοιες χαρές ορμητικές, ολέθρια τελειώνουν». Ξεχώρισε αυτή τη φράση από τη μετάφραση του Δημήτριου Βικέλα, την πήρε από το στόμα του πατέρα Λαυρέντιου, την έβαλε στις αφίσες, πάνω στη φωτογραφία ενός Ρωμαίου και μιας Ιουλιέτας που φιλιούνται με πάθος, δίπλα σε άψυχα νεανικά κορμιά που προηγουμένως αγαπήθηκαν άνευ όρων επαναστατώντας θαρραλέα στο κοινωνικό μίσος. Βέβαια, όσες κι αν είναι οι σταθερές ενός κλασικού έργου όπως αυτό του Σαίξπηρ, με τον Κωνσταντίνο Ρήγο δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος. Από την στιγμή που αποφάσισε να σκηνοθετήσει το «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» για το Δημοτικό θέατρο, ξέρεις πως θα επιδιώξει ν' ανοίξει τους ορίζοντες της ιστορίας, πως θα σου προτείνει μια άλλη σχέση μεταξύ αγάπης και εξουσίας. Κι επίσης γνωρίζει πως να μην ακούγεται ρομαντικός ή εκτός πραγματικότητας όταν ισχυρίζεται πως ναι, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πεθαίνουν για την αγάπη του άλλου ή έστω για το δικαίωμα τους σε αυτήν.

15 | 02 | 2016

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ:Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ο έρωτας εξυπηρετεί την ανάγκη του ανθρώπου να πονάει»Από Μαρία Κρύου

Μπορεί ο έρωτας να μας «λυτρώσει»; Ο έρωτας εξυπηρετεί την ανάγκη του ανθρώπου να πονάει. Ο πόνος φέρνει την επιβεβαίωση, οπότε σε κάνει να αισθάνεσαι ζωντανός. Ο έρωτας είναι «καταστροφικός» αλλά και αναγκαίος. Διάβαζα σ’ ένα κείμενο: «μισείτε αλλήλους». Ο άνθρωπος τρέφετε από το μίσος του για τον άλλο και η εντολή αγαπάτε αλλήλους δόθηκε για να μας θυμίζει πως υπάρχει και η αγάπη. Πλέον δεν σκοτώνουμε όπως οι πρωτόγονοι, σκοτώνουμε με το λόγο – ένα άμεσο και καταλυτικό εργαλείο. Η ευκολία των social media έχει δημιουργήσει μια νέα Ιερά Εξέταση.

08 | 02 | 2016

ΕΘΝΟΣ :Δύο Ιουλιέτες αντιμέτωπες με επτά Ρωμαίους στον Πειραιά από την Αντιγόνη Κάραλη

Δύο Ιουλιέτες αντιμέτωπες με επτά Ρωμαίους στον Πειραιά Δύο Ιουλιέτες και επτά Ρωμαίοι κατοικούν σε μια παράξενη χώρα. Εκεί τίποτα δεν είναι οικείο: τα τοπία στερούνται ομορφιάς, ήλιος ποτέ δεν ξημερώνει, η μουσική ενοχλεί αντί να ευφραίνει, ο ρομαντισμός χλευάζεται, το «μάτσο» εξαίρεται, ο έρωτας απαγορεύεται, το μίσος επιβάλλεται απ' την παράδοση και η εξουσία -αόρατη, μα πανταχού παρούσα- προάγει και τιμωρεί ταυτόχρονα το ξέσπασμα της βίας.

08 | 02 | 2016

ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κωνσταντίνος Ρήγος: «Η κοινωνία μας είναι χειρότερη και από αυτήν του Οργουελ» της Μυρτούς Λομβέρδου

Κωνσταντίνος Ρήγος: «Η κοινωνία μας είναι χειρότερη και από αυτήν του Οργουελ»

08 | 02 | 2016

ARTPLAY: Κίττυ Παϊταζόγλου : «Η μια Ιουλιέτα λειτουργεί ως σκιά της άλλης» Θέατρο, Ο Ρόλος μου της Μάνιας Ζούση

«Οι Ιουλιέτες είναι δύο και οι Ρωμαίοι επτά, για να δοθεί έμφαση όχι τόσο στο προσωπικό δράμα των δυο ηρώων, αλλά στη νεότητα που δοκιμάζεται, ερωτεύεται, επαναστατεί και καταστρέφεται», εξηγεί μεταξύ άλλων στο artplay.gr η Κίττυ Παϊταζόγλου που ερμηνεύει την μία από τις δυο Ιουλιέτες στην διαφορετική εκδοχή του δημοφιλούς έργου του Σαίξπηρ που σκηνοθετεί ο Κων/νος Ρήγος στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τις 19 Φεβρουαρίου, μια «παράσταση που έχει την ατμόσφαιρα ενός ονείρου αλλά που, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να γίνει εφιάλτης», όπως λέει η ηθοποιός, εξηγώντας ότι μοιάζει σε ορισμένες στιγμές με την διάσημη θεατρική ηρωίδα, «στο πείσμα, την ταχύτητα σκέψης, την διαίσθηση και την γενναιοδωρία. Με γοητεύει η ελπίδα της», σημειώνει με έμφαση.