03 | 02 | 2016

Ρωμαίος Ιουλιέτα του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. Πρεμιέρα Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου. Η προπώληση ξεκίνησε!

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Ρωμαίος Ιουλιέτα του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου Πρεμιέρα Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου Tι μπορεί να συμβεί, στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, όταν θα συναντηθούν επτά Ρωμαίοι, δύο Ιουλιέτες, μια μέτζο σοπράνο και ο πατήρ Λαυρέντιος; Πάθη, έρωτες, αντιζηλίες, μίση … Ιστορίες ζωής, σε μια παράσταση με ζωντανή μουσική και τα συναισθήματα να απογειώνονται. Ρωμαίος Ιουλιέτα, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. Πρεμιέρα Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ και 450 χρόνια από τη γέννηση του, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή για το κλασσικό λυρικό κείμενο, Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Γιατί ένα ζευγάρι πάει κόντρα στην παράδοση και επαναστατεί με τον δικό του τρόπο! VIDEO ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: https://youtu.be/e7b-PUCRn3Y

26 | 01 | 2016

Παράταση παραστάσεων για τον Φάουστ

θα πραγματοποιήσει έξι επιπλέον παραστάσεις μες στο Φεβρουάριο: Τρίτη 2/2 στις 20.30, Τετάρτη 3/2 στις 19.00, Πέμπτη 4/2 στις 20.30, Παρασκευή 5/2 στις 20.30 και Σάββατο 6.2 στις 17.00 & στις 21.00.

26 | 01 | 2016

Η ζωή μου όλη….. με τον ποιητή Βαγγέλη Χρόνη Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά 7.00 μ.μ

26 | 01 | 2016

Δράση της θεατρικής ομάδας ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ ΕΞΑΝΤΑΣ /Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016 και ώρα 20:30,

Το ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ ΕΞΑΝΤΑΣ, αναγνωρίζοντας την αξία της αλληλεπίδρασης με πολιτιστικούς και κοινωνικούς φορείς της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας, ως αναπόσπαστο κομμάτι του θεραπευτικού του έργου, εγκαινιάζει συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

22 | 01 | 2016

www.lifo.gr Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι ένα διαμάντι αρχιτεκτονικής της Χριστίνας Φαρμακώρη

20 | 01 | 2016

Ρωμαίος Ιουλιέτα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ Πρεμιέρα Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου Η προπώληση ξεκίνησε!

400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ και 450 χρόνια από τη γέννηση του, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή για το κλασσικό λυρικό κείμενο, Ρωμαίος Ιουλιέτα , σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

20 | 01 | 2016

iN.GR Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ο πεζογράφος και σεναριογράφος σε συζήτηση που είχε με τον Θανάση Θ. Νιάρχο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη Δευτέρα, μίλησε για το έργο του, την Ακαδημία, αλλά και για τη συγγραφική διαδικασία.

13 | 01 | 2016

ΕFSYN: Ενας θεατρικός, πειστικός, μοντέρνος Γκέτε του Γρηγόρη Ιωαννίδη

Ας μη γελιόμαστε, αληθινή παράδοση «Φάουστ» στην Ελλάδα δεν έχουμε. Από το κλασικό μας ρεπερτόριο λείπει η τακτική, αδιάλειπτη, γενναία πρόσληψη του ριζικού για τον δυτικό άνθρωπο αριστουργήματος. Δεν ανιχνεύονται στα κατάλοιπα της σκηνής μας παρά ελάχιστες σοβαρές προσπάθειες, σχεδόν καμιά μεγάλη ερμηνεία. Οι σποραδικές εμφανίσεις του στα προγράμματα είχαν περισσότερο δοκιμαστικό χαρακτήρα, και άφησαν πίσω τους μικρή ή αμελητέα εντύπωση.

13 | 01 | 2016

O ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΔΘΠ ΝΙΚΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΣΤΟ MEGA ΣΚ

Το ΔΘΠ, ο ρόλος του, το Πρόγραμμα Αλληλεγγύης είναι μερικά μόνο από τα θέματα στα οποία αναφέρεται ο Νίκος Διαμαντής.

12 | 01 | 2016

Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016, στο πλαίσιο των συζητήσεων Η ζωή μου όλη….

Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016, στο πλαίσιο των συζητήσεων Η ζωή μου όλη….. που επιμελείται ο Θανάσης Θ. Νιάρχος. (ώρα έναρξης 7 μ.μ.)

11 | 01 | 2016

ΕΣΥΝ: Αργύρης Πανταζάρας: Δυστυχώς σήμερα κάνοντας το like σου, κάνεις το χρέος σου... της Έφης Μαρίνου

Συντάκτης: Έφη Μαρίνου Είναι 27 χρόνων, ταλαντούχος, ανήσυχος, υπερκινητικός και γεμάτος ιδέες. Ο Αργύρης Πανταζάρας εργάζεται μόλις πέντε χρόνια στο θέατρο κι έχει κιόλας συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως τους Λευτέρη Βογιατζή, Γιάννη Χουβαρδά, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Ρούλα Πατεράκη, Λυδία Κονιόρδου κ.ά. Τώρα συναντάει τη σκηνοθέτρια Κατερίνα Ευαγγελάτου, δεύτερη φορά μετά τη συνεργασία τους στον «Ρήσο» του Ευριπίδη που παρουσιάστηκε το περασμένο καλοκαίρι στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου. Μεταμορφώνεται σ’ έναν έξοχο Μεφιστοφελή, το alter ego του Φάουστ στο ομώνυμο έργο του Γκέτε που παίζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (για λίγες ακόμα παραστάσεις) συμπρωταγωνιστώντας με τον Νίκο Κουρή (Φάουστ). «Δεν περίμενα ποτέ τόσο νωρίς να παίξω αυτό το δύσκολο έργο. Ο ρόλος είναι δώρο από την Κατερίνα σε μένα. Μου αρέσει η φρέσκια, ξεχωριστή ματιά της. Η προσέγγιση που έχει συγγενεύει με το ερώτημα γιατί κάνουμε θέατρο, γιατί παίζουμε τα ίδια έργα ξανά και ξανά. Η παράσταση είναι σύγχρονη στο διηνεκές, το σκηνικό της συνιστά η σκηνή του θεάτρου, χωρίς συμβολισμούς εποχής. Αυτό που συμβολίζεται είναι η εποχή του ίδιου του ανθρώπου. Ο ‘‘Φάουστ’’, ολόκληρο φιλοσοφικό έπος, στοχεύει από γραφής στην τυραννία του ανθρώπινου όντος προκειμένου να εξελιχθεί. Ο Γκέτε το έγραφε παράλληλα με τη ζωή του όσο μεγάλωνε, ένα συνεχόμενα επίκαιρο σχόλιο στην εποχή του, την τέχνη, το θέατρο. Στις γραμμές του είναι απολύτως διακριτή η πληθώρα θεατρικών ειδών, καθώς και η προετοιμασία του καινούργιου: από το αρχαίο δράμα, τη δραματουργία του Σέξπιρ, το κουκλοθέατρο, ακόμα και το σπέρμα του μπρεχτικού στοιχείου. Ο συγγραφέας βοηθάει να καταλάβουμε ότι καθένας, από την ηλικία της νιότης μέχρι τα χρόνια της ωριμότητας προσφέρει ένα έργο ζωής». • Μεφιστοφελής, η άλλη όψη του Φάουστ σ’ έναν εξαντλητικό αγώνα επικράτησης. Μια συνάντηση-προκρούστης ψυχής, μια άγρια πάλη όπου ο ένας τραβάει με λύσσα στη γη και ο άλλος προσπαθεί να σηκωθεί από το χώμα. Ο Μεφιστοφελής, ένας νεαρός φοιτητής ακραίας ευδιαθεσίας, εισβάλλει στο σπουδαστήριο του Φάουστ. Σαν να είναι επινόηση του ίδιου, του πάνσοφου Φάουστ που αναπολεί την ορμή της νιότης εξανεμισμένη μέσα στη μελέτη, τη συσσώρευση γνώσης όλα αυτά τα χρόνια με τρόπο αυτιστικό, ενώ γύρω του περνούσαν αρρώστιες, πανδημίες, κοινωνικές αλλαγές. Και τώρα ένα πνεύμα ανατρεπτικό έρχεται να τον πειράξει, να του κάνει ένα «research». Ο Γκέτε βλέπει ό,τι άφησε ξεχασμένο, ατροφικό και ζητάει: κάνε με να νιώσω. Ο Μεφιστοφελής δεν είναι ο δαίμονας της Βίβλου με κέρατα και ουρά, αλλά η διαρκής ανησυχία του πνευματικού ανθρώπου για τη διαφορετική σκέψη, την αναζήτηση του αντίθετου ώστε να ισορροπήσει. Είναι το πνεύμα που τα πάντα αρνείται, η αμφιβολία, η αμφισβήτηση της κάθε στιγμής. Ο Γκέτε πειραματιζόμενος προσωποποιεί πάνω του το κακό: Αν επιλέξεις το χάος μπορεί να φτάσεις στα πιο σκοτεινά βάθη. Στην τέχνη φυσικά δεν παρουσιάζεις το χάος με χάος, κάποιο μαυροπίνακα τέλεια δουλεμένο. Καλείσαι να χτίσεις το απόλυτο αρχιτεκτόνημα. Με τον Νίκο Κουρή και την Κατερίνα Ευαγγελάτου Με τον Νίκο Κουρή και την Κατερίνα Ευαγγελάτου | Νίκος Πανταζάρας • Σας ελκύουν θέματα που παίζουν με το υπαρξιακό χάος. «Είμαστε καταδικασμένοι σ’ έναν αιώνιο μονόλογο, χωρίς έννοια, χωρίς περιεχόμενο. Σ’ ένα αιώνιο μουρμούρισμα» λέει ο Μπέκετ στον «Ακατονόμαστο». Κείμενο δύσκολο, χειμαρρώδες, ένα μείγμα αναμνήσεων και θραυσματικών υπαρξιακών στοχασμών που παρουσιάσατε πέρσι σε μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής. Αυτή η παράσταση αφορούσε τη συνολική άποψη που έχω για τη δουλειά μας. Θεωρώ ότι είναι χρέος, ευθύνη μου να προτείνω κι εγώ πράγματα στην τέχνη, να αποφασίζω για τη σύλληψη, τη δημιουργία τους. Το κείμενο του Μπέκετ αποκαλυπτικό, με λόγο συνειρμικό, με οδήγησε στη συγκεκριμένη σκηνική προσέγγιση. Ο παλμός του βοήθησε να βρω τη μορφή, τι σημαίνει κενός χώρος, άχρονο, αγώνας της ύπαρξης. Στον «Ακατονόμαστο» ο Μπέκετ είναι σαν να διηγείται την ιστορία του Ανθρώπου, και του καθενός χωριστά. • Τόσο νέος και τόσο άγριες καταβυθίσεις στα σκοτάδια της ύπαρξης; Είναι ευθύνη ακόμα και ανθρώπων της ηλικίας μου να μιλήσουν για πιο σκοτεινά πράγματα. Η ανησυχία για τέτοια θέματα μήπως δεν αποτελεί από μόνη της ένα είδος εμπειρίας; Δεν μας συνοδεύει σαν μουσικό χαλί σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας; Απλώς όσο μεγαλώνεις η πείρα σε κάνει πιο ευαίσθητο ή πιο σκληρό, να αρθρώνεις πια τα πράγματα ή να διολισθαίνουν από τα χέρια σου για πάντα. Η επιλογή ενός κειμένου αφορά στο πώς σε εμπνέει για να πλουτίσεις πνευματικά τον κόσμο σου. Κι έπειτα, τώρα που μπορώ, αισθάνθηκα την ανάγκη να πω ένα άσμα για τη φθορά. Σαν να βρίσκομαι στη μέση και μιλάω για το πριν και το μετά, κάτι που απαιτεί τη μάχη του αθλητή και συγχρόνως τη σκέψη, τη σοφία της εμπειρίας. Στο θέατρο συνδιαλέγεσαι μ’ ένα μεγάλο κοινό, έχεις λοιπόν την ευθύνη να συγκινήσεις όχι μόνο τη γενιά σου αλλά και ανθρώπους στην ηλικία των γονιών σου. Είναι στιγμή ισορροπίας, εξίσωσης να μοιράζεσαι με άλλους σε κοινό χώρο και χρόνο ένα όραμα. Επειδή η τέχνη είναι αγαθό που λειτουργεί σε βάθος χρόνου συνεχίζουμε να σκαλίζουμε. Αν ο πολιτισμός δεν μπορεί να φέρει ειρήνη, καλύτερη σκέψη πάνω στη ζωή τότε είναι άχρηστος. Το πιστεύω αλλιώς τα παρατάω αύριο. • Η ανάγκη των νέων καλλιτεχνών να εκφραστούν έχει φέρει μια υπερπληθώρα παραστάσεων κάθε χρόνο. Είναι αξιοθαύμαστο πώς με τόσο ελάχιστα χρήματα παράγουμε τέχνη σε τέτοια μεγέθη μάλιστα, παρ’ όλο που δεν καταφέρνουμε να βγάλουμε τίποτα προς τα έξω. Εχουμε καλό θέατρο στην Ελλάδα αν και είναι λάθος να μη λειτουργεί με ρεπερτόριο. Ενα έργο συνήθως μένει για μια σεζόν, σπάνια επαναλαμβάνεται την επομένη. Εξω, μετά το πρώτο του ανέβασμα, δεν καταχωρίζεται στο μουσείο ή στα αρχεία, αντίθετα εξαντλεί έναν κύκλο παραστάσεων ακόμη και για πολλά χρόνια. Ως ζωγράφος καταλαβαίνω ίσως περισσότερο τι σημαίνει να δίνεις παράταση ζωής σ΄ένα έργο που έχεις δουλέψεις γι’ αυτό εξαντλητικά και επί μακρόν. Στον καινούργιο πόλεμο που ζούμε καθημερινά, με το νόημα των εννοιών μεταβλητό, νοθευμένο, απομακρυσμένο από την αρχική του μορφή, η χρήση της κάθε στιγμής είναι σημαίνουσα, πολύτιμη. Η εποχή δεν αντέχει αστεία, πλάκα, ψυχαγωγία. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει η διασκέδαση αλλά το πώς θα κινηθεί το μυαλό παραγωγικά, χρήσιμα. Ο έρωτας, δύναμη εκ φύσεως δημιουργίας, δίνει ζωντάνια, ομορφιά, χαρά αλλά και ακραία ευθύνη προς τους άλλους. Στο θέατρο προσπαθούμε να μιμηθούμε τη λειτουργία του έρωτα κι αν το ακούς ρομαντικό, για μένα είναι κυριολεξία. • Είστε από τους ηθοποιούς που προσηλώνονται με ευλάβεια στην τέχνη τους. Παρακολουθείτε τι γίνεται έξω από το θέατρο, στην κοινωνία; Ο,τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα μοιάζει σαν χαζό αλλά και επικίνδυνο ανέκδοτο. Αισθάνομαι ότι δεν κάνουμε εμείς κουμάντο, δεν αποφασίζουμε για τις ζωές μας, μάλλον αυτό δεν συνέβαινε ποτέ. Γι’ αυτό το αποκαλώ ανέκδοτο. Περισσότερο με φοβίζει ο πόλεμος διεθνώς σ’ όλα τα μέτωπα. Ποιο παιχνίδι εξυφαίνεται τώρα που μιλάμε για να εκδηλωθούν οι παράπλευρες ζημιές αργότερα; Ο πόλεμος γινόταν στη Συρία πολύ πριν αρχίσουν να ξεβράζονται πτώματα στις ακτές μας. Η ρύπανση δρούσε στον πλανήτη δεκαετίες πριν οι ηγέτες ασχοληθούν βγάζοντας αναμνηστικές φωτογραφίες στις διάφορες συναντήσεις τους. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αυτή τη στιγμή, ποιοι νεκροί ήδη ετοιμάζονται και σε ποια χώρα; Πώς αξιοποιούν την περίφημη θέση: η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη; Προσπαθούν απλώς να διαχειριστούν τις κρίσεις μόνο όταν σκάσουν. Δυστυχώς συμμετέχουμε εκόντες άκοντες σε μια ιστορία τρομερής ανευθυνότητας. • Η τέχνη με ποιον τρόπο μπορεί να ευαισθητοποιήσει προς την ανάληψη ευθύνης; Η τέχνη έρχεται να λύσει το πρόβλημα στη ρίζα του όχι ευκαιριακά. Σήμερα όταν ανεβάζεις «Φάουστ» ή «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» είναι πολιτική κίνηση. Μιλάς για τον έρωτα σε μια εποχή σκοταδισμού που οι γυναίκες ακόμα λιθοβολούνται. Οταν έχουμε άνοδο φασισμού δεν με ενδιαφέρει να μιλήσω για τον φασισμό, γιατί δεν θεωρώ ότι έτσι τον εμποδίζω να προελάσει. Θα έκανα ένα έργο για τον φόβο ή την αγάπη, αυτά που λείπουν πια στη ζωή μας και η απουσία τους φέρνει τον φασισμό. Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσουμε στον θεατή ό,τι ακριβώς βλέπει ολόγυρα ή στην τηλεόρασή του απαθής όντας, αλλά να αφυπνίσουμε τη συνείδησή του. Να διώξουμε την οκνηρία, να οξύνουμε, να ενοχλήσουμε ως μεφιστοφελικά πνεύματα. • Μετά τον Φάουστ τι σχέδια υπάρχουν; Οταν ολοκληρωθούν οι παραστάσεις θα φύγω. Θα πάω στα νησιά του Αιγαίου να προσφέρω ό,τι μπορώ στους πρόσφυγες πολέμου. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή που συνάνθρωποι μας έχουν τόσο ανάγκη. Την αποστασιοποίηση τη βιώνουμε, είμαστε εντός της σ’ ένα καθημερινό scrolling • Πώς συνεχίζει λοιπόν κανείς; Υπήρξατε ποτέ πολιτικά οργανωμένος; Η ζωή δεν «συνεχίζεται»... Μας τη σταματάνε κάθε μέρα με τον φόβο. Η ανθρωπότητα έχει φτάσει στα όρια της. Το να βγαίνεις εκτός ορίων είναι το πιο εύκολο. Το να επιστρέψεις στον πυρήνα είναι η πιο δύσκολη διαδρομή. Και ο πυρήνας είναι η αναζήτηση της ελευθερίας μέσα από την ειρήνη. Είμαι πολιτικά οργανωμένος πάνω στη σκηνή. Εκεί κρίνομαι για κάθε μου πράξη, εκεί αναλαμβάνω την ευθύνη. Σ’ όλα τα άλλα πέσαμε έξω. Μακάρι να μην ήμουν τόσο ανήσυχος, να βολευόμουν με μια ιδεολογία, μια πολιτική οπτική των πραγμάτων. Αλλά δεν μπορώ. Εχω μόνο την τέχνη κι αυτή δεν είναι ούτε χόμπι, ούτε παιδικό όνειρο τύπου «αχ να γίνω ηθοποιός», αλλά κάτι ουσιαστικό: είναι η γείωσή μου, η ισορροπία μου, ο τρόπος να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Ωστόσο έχω ανάγκη από προσωπική εμπλοκή στην κοινωνία. Την αποστασιοποίηση την βιώνουμε, είμαστε εντός της σ’ ένα καθημερινό scrolling. Πρέπει να εφεύρουμε καινούργιο τρόπο συμμετοχής και επικοινωνίας με τα πράγματα. Η τέχνη δεν επιδέχεται like όπως στο FB. Η παρέμβασή μας έχει τόσο ευτελιστεί που κατάντησε κενή νοήματος. Αλλες εποχές παλεύαμε για την ελευθερία λόγου, όχι την ελευθερία της βλακείας… Ποστάρεις θέματα πολύ σοβαρά και ενδιάμεσα χωράει η φλυαρία και το κουτσομπολιό του καφέ. Αναζητάς την πραγματική πληροφορία μέσα σε χιλιάδες επιπολαιότητες. Κάνεις το like σου, κάνεις το χρέος σου... Τι νόημα έχει να μοιράζεσαι στο διαδίκτυο ένα κακό γεγονός, τη φωτογραφία ενός πεινασμένου παιδιού π.χ., αναπαράγοντάς το; Η ποιότητα ξεκινά όχι μόνο από τον λόγο, αλλά από τη σκέψη. Ο τρόπος που επιτρέπεις στον εαυτό σου για το πώς θα σκέφτεται είναι η ταυτότητά του. Κάποτε ένιωσα τέτοιο τρόμο μ’ ένα βίντεο που εναντιώθηκα στη διάδοσή του. Δεν θέλω να καταλαγιάζει η συνείδησή μου τόσο εύκολα. Ας γίνει προσωπική ευθύνη του καθενός να αντιδράσει με πράξη. Κι αν είναι δύσκολο να σώσεις το παιδί στη Συρία, σώσε του γείτονα που υποφέρει και είναι δίπλα σου. Μόνο έτσι κάποιος θα νοιαστεί και για το παιδί στη Συρία. Δεν εγκαταλείπω τη ζωγραφική • Ξεκινήσατε από τη ζωγραφική και βρεθήκατε στο θέατρο. Τα πρώτα παιχνίδια με τη φαντασία έγιναν μέσα από το σκίτσο. Το θέατρο έχει για μένα περισσότερο ενδιαφέρον, γιατί αφορά ζωτικό χώρο και χρόνο. Δεν εγκαταλείπω τη ζωγραφική, άλλωστε τις σημειώσεις μου τις κάνω πια με σκίτσα. Στο θέατρο μελετάμε ανθρώπους και συμπεριφορές, όχι το τι αλλά το πώς. Προσπαθούμε να δουλέψουμε πάνω στη γνώση, την ενσυναίσθηση, τη συνειδητοποίηση πλευρών της ζωής κι αυτό να το μοιραστούμε με τους θεατές. Σαν να προτείνουμε: πάρ΄ το αλλιώς. Μια μορφή πίστης είναι όλο αυτό και ταυτόχρονα πολιτική πράξη. Ν’ αφήσουμε τον κόσμο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκαμε. Η καθημερινή πρόβα απορροφά πολύ χρόνο, διαρροή πάθους, ψυχικών αποθεμάτων, αν δεν διοχετευτεί θα σκάσεις... INFO: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς, Τηλ.: 210 4143310). «Φάουστ» του Γκέτε. Μετάφραση: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος. Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου. Σύμβουλος δραματουργίας: Πλάτων Μαυρομούστακος. Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη. Χορογραφία: Πατρίσια Απέργη. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Μουσική σύνθεση: Γιώργος Πούλιος. Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ. Κομμώσεις: Talkin’heads. Ειδικά Εφέ – Κατασκευές: Προκόπης Βλασερός. Παίζουν: Νίκος Κουρής, Αργύρης Πανταζάρας, Νάνσυ Σιδέρη, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ερρίκος Μηλιάρης, Κλήμης Εμπέογλου, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Αγησίλαος Μικελάτος και 30 σπουδαστές από την Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.

11 | 01 | 2016

ΝΕΑ / ΚΡΙΤΙΚΗ Κ. ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ Ο Φάουστ και το είδωλό του

29 | 12 | 2015

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ο Φάουστ «έδεσε» στον Πειραιά από την Όλγα Σελλά

Η απογευματινή παράσταση του Σαββάτου για τον «Φάουστ» του Γκαίτε, που σκηνοθετεί η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, προστέθηκε για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη ζήτηση εισιτηρίων. Και το περασμένο Σάββατο, δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, η υπέροχη αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά ήταν σχεδόν γεμάτη. Με θεατές όλων των ηλικιών. Που έφταναν από διάφορες περιοχές της Αθήνας, αλλά και από τις γειτονιές του Πειραιά. Γιατί το Δημοτικό Θέατρο, στη νέα φάση της μεγάλης διαδρομής του, έχει γίνει προορισμός για πολλούς. Και υπό τη διεύθυνση του Νίκου Διαμαντή, εδώ και περίπου έναν χρόνο, έχει εντάξει πολλά και διαφορετικά θεάματα στο πρόγραμμά του. Για μικρούς θεατές, για ευρύ κοινό, για απαιτητικούς θεατές. Αυτή την περίοδο το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί τον «Φάουστ» (μέχρι 31/1/16), την παράσταση για μικρούς «Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος», ακόμη μία παράσταση που υπογράφει η Λίλλυ Μελεμέ για νέους θεατές και με τίτλο «Μια μέρα στο θέατρο» και την έκθεση του Χρήστου Χρυσόπουλου μέχρι τις 3/1/16. Και μόλις ανακοίνωσε την επόμενη μεγάλη παραγωγή του, που θα κάνει πρεμιέρα στις 14 Φεβρουαρίου: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου και μετάφραση Δημ. Βικέλα.

22 | 12 | 2015

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο The TOC για τη μάχη του καλού και του κακού από την Αργυρώ Μποζώνη

Με αφορμή τον Φάουστ που ανεβάζει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μας μιλά για την χωρίς όρια πάλη του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό, σε μια σκοτεινή εποχή

21 | 12 | 2015

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ: ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι μία σκηνοθέτης που δίκαια ξεχωρίζει. Δουλεύει σκληρά, βυθίζεται στα κείμενα, έρχεται αντιμέτωπη με τα ερωτήματα και την ουσία τους και τα μοιράζεται μαζί μας, δημιουργώντας εξαρχής ένα νέο θεατρικό σύμπαν που μαγεύει, συγκινεί, κινητοποιεί. Μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις της για τον Φάουστ, την αόριστη ανθρώπινη φύση και την χειροποίητη τέχνη του θεάτρου. Την συναντήσαμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο θέατρο, στον χώρο της.

14 | 12 | 2015

ΒΗΜΑ Νίκος Κουρής: «Ο Φάουστ δεν ερμηνεύεται» από την Μυρτώ Λομβέρδου

Ο ηθοποιός καταπιάνεται με το έργο του Γκαίτε και λέει για τον κορυφαίο ρόλο του παγκόσμιου θεάτρου: «Είναι ένας ήρωας στο μη περαιτέρω, στα κόκκινα» πότε & πού:

14 | 12 | 2015

ΕΘΝΟΣ Ο Φάουστ στην εποχή της βίας από την Αντιγόνη Κάραλη

14 | 12 | 2015

ΚΟΚΚΙΝΟ - Μια εκθεσιακή ιδέα σε εξέλιξη Εγκαίνια σήμερα 14/12 μετά τις 7 μ.μ.

Η έκθεση «Κόκκινο» από την πρώτη στιγμή φιλοδόξησε να γίνει ένα project-πρότυπο για την πόλη του Πειραιά με κύριο άξονα το Δημοτικό Θέατρο, αρχιτεκτονικό στολίδι της πόλης και επιδιώχθηκε να εικονογραφηθεί η έννοια τουκόκκινου ως συμβόλου του πάθους και της επανάστασης σε όλες τις δυνατές του προσεγγίσεις. Το κόκκινο βέβαια είναι σύμβολο του Πειραιά γιατί ταυτίζεται με την εργατική τάξη και τους αγώνες της, με τις συνοικίες του όπως είναι η Κοκκινιά, ο Ρέντης αλλά και της θρυλική της ομάδας που έχει βγει από τα σπλάχνα των εργατικών γειτονιών της Δραπετσώνας, του Αγίου Βασιλείου, του Προφήτη Ηλία, των Ταμπουρίων… δηλαδή του Ολυμπιακού. Πρωτοτυπία της έκθεσης είναι ότι παρουσιάζει εικαστικά έργα σε έναν μαγικό θεατρικό χώρο -ζωντανό παράδειγμα της σχέσης που συνδέει την εικαστική αφήγηση με το σκηνικό δρώμενο- ενώ παράλληλα αναπτύσσει σαν tableau vivant ήperformance δώδεκα διαφορετικά θέματα του Πειραιά στους χώρους των δώδεκα δωματίων που βρίσκονται περιμετρικά του κυρίως κτιρίου του ΔΘΠ.

11 | 12 | 2015

ΦΑΟΥΣΤ ΤΟΥ ΓΚΑΙΤΕ / ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ

Το έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1749-1831) έχει τις ρίζες του στο θρύλο του Φάουστ που αποτυπώθηκε σε μπαλάντες, κουκλοθέατρα, ξυλογραφίες και χαρακτικά ήδη από τον 16ο αιώνα.

10 | 12 | 2015

ATHENS VOICE: Νικος Διαμαντής από τον Δημήτρη Μαστρογιαννίτη

Συναντηθήκαμε στο γραφείο του, που κάθε άλλο με γραφείο καλλιτεχνικού διευθυντή μοιάζει. Ένα δωματιάκι, χωρίς κανένα ίχνος πολυτέλειας και στους τοίχους πλάνα, σχέδια, σκαριφήματα, ημερολογιακές σελίδες. Από εδώ βγήκε το πρόγραμμα για τη φετινή σεζόν, όπου μεταξύ άλλων, η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθετεί «Φάουστ» (πρεμιέρα 11/12), ο Κωνσταντίνος Ρήγος «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» (από Φεβρουάριο), ο Γιάννης Μόσχος την «Προδοσία» του Πίντερ… αλλά και μια σειρά δράσεων που βγάζουν το Δημοτικό Θέατρο έξω στον κόσμο συγκεράζοντας το τοπικό με το όλο. Ο λόγος στον ίδιο, τον Νίκο Διαμαντή.

07 | 12 | 2015

Eορταστική Συναυλία στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά

Συμμετέχουν:Φιλαρμονική Ορχήστρα Πειραιά, Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά. Μουσικό σχολείο Πειραιά. Στις 21 Δεκεμβρίου 2015 / Ώρα 20.30. Eλεύθερη είσοδος με δελτία από τα ταμεία του ΔΘΠ.

04 | 12 | 2015

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Κοσμοπλημμύρα στον Πειραιά από την Γιώτα Συκκά

Τι συμβαίνει στον Πειραιά; Από τις 9 το πρωί ανοίγουν για το κοινό οι πόρτες του Δημοτικού Θεάτρου της πόλης, με δράσεις, ξεναγήσεις, παραστάσεις και εκθέσεις που διαρκούν ώς το βράδυ, γεμίζοντας την πλατεία, τα θεωρεία, τους εξώστες, τα φουαγιέ ακόμη και το υποσκήνιο με κόσμο. Sold-out μέχρι το τέλος του μήνα! Το επιβλητικό θέατρο που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Ιωάννης Λαζαρίμος «δοκιμάζει» τα όριά του, αποδεικνύοντας ότι κέρδισε το στοίχημα όχι μόνο με την πόλη και τους όμορους δήμους της αλλά και με το αθηναϊκό κοινό. Μαθητές είναι οι πρώτοι θεατές της ημέρας που συμμετέχουν στη βιωματική εμπειρία «Μια ημέρα στο θέατρο», ενώ από το μεσημέρι και μετά το ενήλικο κοινό πλημμυρίζει την πλατεία Κοραή. Θέατρο που χτίστηκε στον Πειραιά πριν από την πρώτη μας κρατική στην Αθήνα, έζησε την ακμή, την παρακμή, τις αντιφάσεις της πόλης και του λιμανιού, τα κοινωνικοπολιτικά σκαμπανεβάσματα της χώρας, τον αποκλεισμό από τις δυνάμεις της Αντάντ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μικρασιατικό δράμα, αργότερα τους βομβαρδισμούς του ’44. Γνώρισε όμως και μορφές του ελληνικού θεάτρου όπως οι Διονύσιος Ταβουλάρης, Αιμίλιος Βεάκης, Δημήτρης Ροντήρης, Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κατερίνα, Κάρολος Κουν, Κατίνα Παξινού, Αλέξης Μινωτής, Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης, αλλά και νεότερους καλλιτέχνες. Και να που εδώ και δύο χρόνια ζει μια νέα σελίδα. Μετά την αποκατάστασή του (κόστισε 40 εκατ. ευρώ), μπήκε δυναμικά στη ζωή της πόλης και ετοιμάζεται να γιορτάσει τον Δεκέμβριο τα 120ά του γενέθλια. Από τον περασμένο Μάρτιο οι 80.000 και πλέον θεατές έφεραν στα ταμεία του θεάτρου 400.000 εισπράξεις. Περίπου 15.000 άτομα συμμετείχαν μόνο στην πρωινή δράση «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» ΕΣΠΑ (2007-2013), ενώ λίστες αναμονής για 100.000 ακόμη μαθητές ζητούν πιεστικά την παράταση του προγράμματος. Στο υποσκήνιο η έκθεση του συγγραφέα -φωτογράφου Χρήστου Χρυσόπουλου «Εn [Syn]aesthesiAnna Vera» φτιάχνει τη δική της ατμόσφαιρα με την εγκατάσταση-βιογραφία του καλλιτέχνη. Σε άλλους εσωτερικούς χώρους (και εξωτερικά) ξετυλίγεται η θεατρική ιστορία του κτιρίου μέσα από κοστούμια, συμβόλαια, αρχιτεκτονικά σχέδια, πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου, εντολές ανάθεσης αρχιτεκτονικού έργου, χειρόγραφα, μακέτες και σκίτσα από το ανέβασμα των παραστάσεων, φωτογραφίες από τον Πειραιά του 19ου αιώνα κ.ά. «Το θέατρο και το δάκρυ» είναι ο τίτλος της έκθεσης που επιμελήθηκε ο Μάνος Στεφανίδης και η βοηθός του Κατερίνα Πεσταματζόγλου. Με το που άνοιξε η νέα σεζόν, τα εισιτήρια των παραστάσεων του Δημήτρη Παπαϊωάννου εξαντλήθηκαν, η Λυρική Σκηνή κέρδισε σταθερό κοινό, μαζί και οι παραστάσεις μπαλέτου, οι συναυλίες. Αλλά δύο καινούργιες δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα που ετοιμάζονται να απλωθούν στην πόλη αποσπούν το ενδιαφέρον μας. Το «Τρίτο Κουδούνι – Το Θέατρο Αλλιώς» θα πραγματοποιηθεί με τη συνεργασία του Ιδρύματος Ιωάννης Σ. Λάτσης σε επτά Γυμνάσια - Λύκεια του Πειραιά και των όμορων δήμων. Απευθύνεται σε πρόθυμους καθηγητές και μαθητές που, με τη βοήθεια των σκηνοθετών Νίκου Βασιλείου, Γρηγόρη Γαϊτανάρου, Αλίκης Δανέζη-Kuschkov, Κίρκης Καραλή, Μαρίας Κεχαγιόγλου, Γιάννη Μόσχου, Θάνου Τοκάκη, θα γνωρίσουν τη θεατρική διαδικασία. Μάλιστα τον Μάιο θα δούμε τη δουλειά τους στη σκηνή του θεάτρου. Ο επόμενος στόχος είναι οι αδύναμες ομάδες: φυλακές, κέντρα απεξάρτησης, νοσοκομεία, ΚΑΠΗ, καφενεία. Οι «Δράσεις Αλληλεγγύης», στο θέατρο σε συνεργασία με Ιδρυμα Στ. Νιάρχος, ξεκινούν επίσης τον Ιανουάριο με τους σκηνοθέτες Ρηνιώ Κυριαζή και Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου οι οποίοι παρουσιάζουν παραστάσεις – παρεμβάσεις στους παραπάνω χώρους. Ταχυδράματα μέσα από κείμενα των Ιάκωβου Καμπανέλλη, Κώστα Μουρσελά, Γιάννη Χρυσούλη, Γιώργου Μάτεσι, Λούλας Αναγνωστάκη, αλλά και νεότερων όπως ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης και ο Τσιμάρας Τζανάτος. Ωστόσο νωρίτερα, στις 29 Δεκεμβρίου, το ΔΘΠ θα γιορτάσει τα 120 χρόνια του με τη Λυρική Σκηνή και τον Αλέξανδρο Ευκλείδη. Είναι η βραδιά που θα αναρτηθεί ξανά η ζωγραφική αυλαία του θεάτρου και οι μαγεμένες από τη μουσική του Ορφέα Νύμφες, που απεικονίζει, θα «ξανάρθουν» στον χώρο τους. Ενα από τα ελάχιστα παρόμοια τεκμήρια που σώζονται στη χώρα μας, μοναδικό δείγμα της τέχνης της σκηνογραφίας από την περίοδο του Μεσοπολέμου. Οσο το κοινό υποστηρίζει το θέατρο τόσο ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, Νίκος Διαμαντής, ετοιμάζει συνεργασίες με την ΚΟΑ, το ΚΘΒΕ, τη Λυρική, θέατρα ρεπερτορίου αλλά και εκθέσεις όπως το «Θρύλε Θεέ μου…».

04 | 12 | 2015

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 7.00 μ.μ. στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά

Ακαδημαϊκός, βυζαντινολόγος, ιστορικός η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967, πρώτη γυναίκα Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου, 7 μ.μ. Η ζωή μου όλη….. σε δέκα συναντήσεις. Ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, υποδέχεται στο Φουαγιέ του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά, δέκα διακεκριμένες προσωπικότητες της πνευματικής, καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής και συνομιλεί μαζί τους. Με αφετηρία τον προσωπικό τους βίο, συζητούν για σύγχρονα αλλά και παλαιότερα κρίσιμα περιστατικά της ελληνικής ζωής, κάνοντας ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο, επικεντρωμένο στο ταραγμένο αλλά συναρπαστικό παρόν μας. Κρατείστε τις ημερομηνίες: Αλέκος Φασιανός 11/01 Θανάσης Βαλτινός 18/01 Βαγγέλης Χρόνης 01/02 Κική Δημουλά 07/03 Γιώργος Μπαμπινιώτης 21/03 Άλκη Ζέη 04/04 Λούκα Κατσέλη 11/04 Δευτέρα 7.00 μ.μ. – 8.30 μ.μ. Είσοδος: 5 ευρώ συνάντηση ( 5 συναντήσεις 20 ευρώ, 10 συναντήσεις 40 ευρώ)

10 | 11 | 2015

POPAGANDA/ Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Όταν υπάρχει έκθεση στη δημοσιότητα συναντά κανείς και το γλείψιμο και τη μικροψυχία» Συνέντευξη στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη.

«Δεν μπορώ να είμαι τόσο επιθετικός στην ξεφτίλα που βλέπω», μου λέει ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Έχει μόλις επιστρέψει από μια περιοδεία θρίαμβο του Still Life στο εξωτερικό -Théâtre de la Ville στο Παρίσι, Φεστιβάλ Novart στο Μπορντό, CRT στο Μιλάνο- και είναι δυο μέρες προτού ξαναφύγει με την σπουδαία παράσταση (που επανακάμπτει στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά το Σάββατο), για το Danses Hus στη Στοκχόλμη.

09 | 11 | 2015

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Ο Πειραιάς των προσωπικοτήτων

Οι άνθρωποι της τέχνης, της επιστήμης και της διανόησης μιλάνε και δίνουν το φωτεινό παράδειγμα Είναι σαφές πια ότι ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκος Διαμαντής, επιθυμεί να μετατρέψει το ιστορικό αυτό θέατρο σε κοιτίδα πολιτισμού που δεν θα περιορίζεται μόνο στις επί σκηνής παραστάσεις. Ήδη η visual art έκθεση του Χρήστου Χρυσόπουλου “En[Syn]aesthesis / Anna Vera” παρουσιάζεται κάθε μέρα (πλην Τρίτης) στο υποσκήνιο του Δημοτικού Θεάτρου, ενώ η δράση για παιδιά «Μια ημέρα στο θέατρο» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και ξενάγηση σε όλες τις εγκαταστάσεις του θεάτρου από ομάδα θεατρολόγων/παιδαγωγών, ηθοποιών και μουσικών.

04 | 11 | 2015

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Πλούσιο, πολύμορφο, δυναμικό το πρόγραμμα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Διαβάστε και κλείστε τις θέσεις σας. η προπώληση ξεκίνησε.....

26 | 10 | 2015

EFSYN Η Αννα της Βουδαπέστης ξαναζεί στον Πειραιά από την Παρή Σπίνου

Η έκθεση «Εn[Syn]aesthesiAnna Vera» του Χρήστου Χρυσόπουλου Φορτωμένος με γαλλικά και ελληνικά βραβεία για τα βιβλία του, ο Χρήστος Χρυσόπουλος ενδίδει ισότιμα στη γοητεία της γραφής και της φωτογραφίας, ενώ εκτός από τις δικές του εκθέσεις συνεργάζεται με περφόρμερ και εικαστικούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

22 | 10 | 2015

EFSYN Τα παιδιά μυούνται στο θέατρο

Χιλιάδες μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων επισκέπτονται το τελευταίο χρονικό διάστημα το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού προγράμματος, που έχει στόχο τη «μύηση» των παιδιών στην ουσία της θεατρικής πράξης.

21 | 10 | 2015

Andro.gr: Xρήστος Χρυσόπουλος: Επιστρέφοντας τη φιλοξενία στην Άννα Βέρα…

Με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσής του «En[Syn]Αesthesis - Anna Vera», την Πέμπτη 22/10, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο συγγραφέας και φωτογράφος Χρήστος Χρυσόπουλος εξηγεί πώς ανταποδίδει τη φιλοξενία εκείνη που μόνο οι απόντες μπορούν να προσφέρουν.

20 | 10 | 2015

Eπίσημη πρεμιέρα του Ευρωπαϊκού Εκπαιδευτικού Προγράμματος στο ΔΘΠ

Μαθητές και επισκέπτες παρακολούθησαν την ροή του προγράμματος, το οποίο περιλαμβάνει μια βιωματική ξενάγηση από μια έμπειρη ομάδα θεατρολόγων-παιδαγωγών, ηθοποιών και μουσικών, στους χώρους του θεάτρου, την παρακολούθηση της μονόπρακτης θεατρικής παράστασης της Όλιας Λαζαρίδου «Μια Ημέρα στο Θέατρο» και την έκθεση «Το Γέλιο, Το Δάκρυ, Το Θέατρο».

13 | 10 | 2015

ΤΟ ΒΗΜΑ Η Ελένη Καραΐνδρου στον Πειραιά από τον Γιώργο Νάστο

Η σπουδαία μουσικός θα δώσει δύο συναυλίες στο Δημοτικό Θέατρο Η Ελένη Καραΐνδρου στις συναυλίες της στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα παίξει, μεταξύ άλλων, πολλές από τις μουσικές που έχει γράψει για το θέατρο.

09 | 10 | 2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΞΕΝΑΓΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ «Το Γέλιο, Το Δάκρυ, Το Θέατρο»

09 | 10 | 2015

PROTOTHEMA Ελένη Καραίνδρου: Γοητευτικά χειμαρρώδης συνέντευξη στον Δημήτρη Χαλιώτη

Η Ελένη Καραΐνδρου έχει όλη τη σοφία μιας καριέρας 40 και πλέον χρόνων και την ενέργεια μίας 20χρονης.

07 | 10 | 2015

culturenow: Νίκος Διαμαντής: Πνευματικότητα, συνομιλία, εξωστρέφεια για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Το Δημοτικό θέατρο Πειραιά, φέρει το φορτίο ενός μνημείου το οποίο σε καλεί να το σεβαστείς και συνάμα να το αξιοποιήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σε ένα πλαίσιο πολιτισμού και υψηλής αισθητικής. Έχοντας μια θητεία τεσσάρων μηνών μόνο, στο τιμόνι του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά, νοιώθω μια μεγάλη ευθύνη για το παρόν και το μέλλον αυτού του θεάτρου που γνωρίζω από παιδί, ως Πειραιώτης στην καταγωγή.

28 | 09 | 2015

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ / Έναρξη προγράμματος Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έχοντας στόχο την καλλιέργεια της θεατρικής παιδείας αγκαλιάζει τα παιδιά και τους νέους, διαφορετικών σχολικών βαθμίδων, υιοθετώντας ένα ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο τους δίνει τη δυνατότητα, να «μυηθούν» στο θέατρο και στην ουσία της θεατρικής πράξης.

11 | 09 | 2015

ATHENS VOICE / Δημήτρης Παπαιωάννου: Θέλω να γουστάρω πολύ της Στέλλας Χαραμή

Το ποπ χιτ των 90s στο ραδιόφωνο του αυτοκίνητου ισχυρίζεται πως «my life is still/ trying to get up that great big hill of hope», όταν το ταξί που σταματάει ακριβώς δίπλα αποβιβάζει τον Δημήτρη Παπαϊωάννου.

24 | 06 | 2015

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ -

Ο Νίκος Διαμαντής έχει ζήσει στον Πειραιά και θα οργανώσει το πρόγραμμα του θεάτρου με βάση τις ευαισθησίες και τις αδυναμίες της πόλης και των ανθρώπων της. Τόπο συνάντησης όλων των τεχνών. Χωρίς προκαταλήψεις. Αυτό θέλει να κάνει το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά ο νέος του διευθυντής, ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής, που αναλαμβάνει για τον επόμενο χρόνο το τιμόνι της καλλιτεχνικής διεύθυνσης.

12 | 06 | 2015

ELCULTURE/ Inport: Φεστιβάλ Νεανικής Δημιουργίας Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ανοίγει τις πόρτες του σε νέους δημιουργούς και διοργανώνει ένα τριήμερο φεστιβάλ, μια θεατρική συνάντηση, με στόχο την ανάδειξη νεανικών θεατρικών ομάδων. Το Φεστιβάλ Νεανικής Δημιουργίας “Inport / Inport Festival”, παρουσιάζει 13 θεατρικές ομάδες.

12 | 06 | 2015

ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΟ ΔΘΠ

Κυριακή 21 Ιουνίου στο προαύλιο του ΔΘΠ , η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Πειραιά

02 | 06 | 2015

Διήμερο Θεατρικής Μαθητικής Δημιουργίας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για δύο ημέρες, Σάββατο 23 και Κυριακή 24 Μαΐου, φιλοξένησε μια πολύ σημαντική συνάντηση θεατρικής μαθητικής δημιουργίας των Δημοτικών Σχολείων Πειραιά.